Ο σκορπιός που πιο συχνά θα συναντήσουμε στην Ελλάδα είναι ο Mesobuthus gibbosus, ο κίτρινος σκορπιός, όπως λέγεται στην καθομιλουμένη. Ζει στην περιοχή των νοτίων Βαλκανίων, δηλαδή στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, Τουρκία καθώς και στην Κύπρο, μέχρι και τη Συρία. Φτάνει τα 8 – 8,5 εκατοστά και συγκαταλέγεται στους μεσαίου μεγέθους σκορπιούς. Ανήκει στην οικογένεια Buthidae, το γένος Mesobuthus. Το χρώμα του είναι καφέ στη ράχη και κιτρινωπό στο υπόλοιπο σώμα του. Τρέφεται με έντομα όπως οι ακρίδες, οι γρύλοι και άλλα σχετικά είδη, αλλά και σκουλήκια που μπορεί να είναι και μεγαλύτερα από τον ίδιο. Ζει σε ανοιχτά μέρη, που σημαίνει ότι δεν θα τον βρούμε σε δάση ή δασώδεις περιοχές και γενικά σε μέρη που δεν έχουν υγρασία, σε αντίθεση με άλλα είδη σκορπιών που προτιμούν υγρές περιοχές. Μπορεί όμως να ζει σε περιοχές με πολλούς θάμνους που έχουν άλλο περιβάλλον από τα κλασικά δάση. Γενικά είναι επιθετικό ζώο αλλά για έναν υγιή άνθρωπο το δηλητήριο του δεν είναι επικίνδυνο. Όμως προκαλεί έντονο πόνο η τοξίνη που διοχετεύει όταν μας τσιμπήσει. Καλό είναι λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί αν βρεθούμε απέναντι του.

Για κάποιους που έχουν το χόμπι να κρατούν έναν τέτοιο σκορπιό σε τεράριουμ, ειδικά αν δεν είναι έμπειροι θεωρείται μέσου ρίσκου, που απαιτεί σωστή αντιμετώπιση και προσοχή. Σε περίπτωση που μας τσιμπήσει σκορπιός, κάτι που το καλοκαίρι είναι πιο εύκολο να γίνει λόγω της ελαφριάς ενδυμασίας μας, πρέπει να βάλουμε αμέσως πάγο πάνω στο σημείο. Ο πόνος είναι πολύ έντονος και γι’ αυτό καλό είναι να πάρουμε ένα παυσίπονο. Φυσικά θα χρειαστεί να πάμε σε νοσοκομείο για να μας χορηγήσουν κορτιζόνη. Αν έχουμε μαζί μας χάπι κορτιζόνης καλό είναι να το πάρουμε αμέσως. Επίσης, αν έχουμε, θα χρειαστεί να πάρουμε κάποιο αντισταμινικό φάρμακο. Μπορεί το δηλητήριο να μην είναι θανάσιμο, όπως συμβαίνει με είδη που ζουν σε τροπικές περιοχές, αλλά επειδή όπως είπαμε ο πόνος είναι έντονος και πρέπει να αποφύγουμε το σοκ δεν πρέπει να το αφήσουμε το πρόβλημα στην τύχη του.