ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Το μήκος ενός ενήλικου γενειοφόρου δράκου κυμαίνεται στα 35-60 εκατοστά, με συνηθέστερα μεγέθη στα 40-55 εκατοστά, και το βάρος του κυμαίνεται στα 300-450 γραμμάρια, σπάνια περισσότερο. Είναι γεροδεμένες σαύρες με τριγωνικό κεφάλι, κοντό λαιμό, πλατύ σώμα, ανεπτυγμένα άκρα με κυρτά νύχια κατάλληλα για την αναρρίχηση, και χοντρή ουρά. Όπως και στους υπόλοιπους δράκους, η ουρά δεν αυτοτέμνεται για άμυνα ούτε αναγεννάται αν κοπεί. Καλύπτονται από ετερογενείς φολίδες, σκληρότερες σε εκτεθειμένες περιοχές και μικρότερες στην κοιλιά και σε μέρη που απαιτούν ευλυγισία, όπως στις αρθρώσεις. Το πιο χαρακτηριστικό τους στοιχείο είναι ωστόσο τα αγκάθια τους, τα οποία είναι τροποποιημένες φολίδες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού, γύρω από τα αυτιά, στο λαιμό, στον αυχένα και κατά μήκος των πλευρών του σώματος. Τα αγκάθια στην κάτω πλευρά του σαγονιού και του λαιμού μοιάζουν με γένια, εξ ου και η ονομασία του είδους, γενειοφόρος δράκος. Βρίσκονται σε έναν θύλακα δέρματος, τον οποίο το ζώο μπορεί να φουσκώσει και να μαυρίσει όταν απειλείται, για να φανεί μεγαλύτερο και τρομακτικότερο.
   Το χρώμα τους ποικίλει από ανοιχτό καφέ, κιτρινωπό, γκρίζο, έως και πορτοκαλί ή κοκκινωπό, ανάλογα με την απόχρωση του εδάφους απ’ όπου κατάγονταν οι πρόγονοί τους. Συχνά φέρουν σκουρότερες περιοχές και ζώνες. Όπως και πολλοί άλλοι δράκοι, έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν ελαφρώς την απόχρωσή τους ανάλογα με τη θερμική και συναισθηματική τους κατάσταση. Για παράδειγμα το πρωί ή όταν βρίσκονται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες μπορεί να είναι σκουρότεροι, για να απορροφήσουν περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία, ενώ το μεσημέρι το χρώμα τους ανοίγει. Επίσης όταν είναι στρεσαρισμένοι ή άρρωστοι μπορεί να σκουρύνουν. Στην αιχμαλωσία με την επιλεκτική αναπαραγωγή τα κίτρινα ή τα πορτοκαλί που εμφανίζουν ορισμένοι πληθυσμοί στη φύση έχουν ενταθεί αρκετά. Έχει γίνει επίσης επιλεκτική αναπαραγωγή για το μέγεθος των φολίδων, και σήμερα υπάρχουν γραμμές με μικροσκοπικά ή και καθόλου αγκάθια (leatherbacks) ή με διάφανο δέρμα (translucent). Γνωστοί είναι επίσης και οι Γερμανικοί γίγαντες (German giants), μία γραμμή που αναπτύχθηκε στη Γερμανία και εύκολα φτάνει τα 60 εκατοστά. Τα αρσενικά ξεχωρίζουν από τα θηλυκά από το πλατύτερο κεφάλι και τα εντονότερα γένια, αν και πιο σίγουρα διακριτικά στοιχεία είναι οι εμφανέστεροι μηριαίοι πόροι, πόροι που αφήνουν μικροποσότητες οσμητικού υλικού για την οριοθέτηση της περιοχής που βρίσκονται στη μέσα πλευρά των μηρών, και τα δύο ημιπεϊκά φουσκώματα πίσω από την αμάρα, τα οποία θα διακρίνεται αν σηκώσετε αρκετά την ουρά του ζώου.
   Στο φυσικό τους περιβάλλον, οι γενειοφόροι δράκοι περνούν αρκετό χρόνο σκαρφαλωμένοι πάνω σε ψηλά σημεία όπως βράχια, κορμούς και χαμηλά κλαδιά δέντρων, θάμνους, πεσμένα κλαδιά κλπ, όπου λιάζονται, περιμένουν τροφή και παρακολουθούν το χώρο τους για πιθανούς εισβολείς στην περιοχή τους ή εχθρούς. Πλαταίνουν το σώμα τους για να απορροφήσουν ηλιακή ακτινοβολία, και όταν ζεσταθούν αρκετά, μπορεί να αλλάξουν προσανατολισμό ως προς τις ακτίνες του ήλιο για να μειώσουν την έκθεσή τους, ή ανοίγουν το στόμα τους για να δροσιστούν με την εξάτμιση του νερού. Αν και παραμένουν έξω στον ήλιο και σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ο ήλιος του καλοκαιριού είναι υπερβολικά καυτός ακόμα και για αυτά τα ζώα της ερήμου, οπότε το μεσημέρι κρύβονται συνήθως σε σκιερά μέρη, όπως θάμνους, σχισμές βράχων ή στοές που σκάβουν μόνοι τους κάτω από πέτρες. Οι γενειοφόροι δράκοι είναι ευκαιριακοί κυνηγοί μικρών ζώων, και τρώνε ουσιαστικά ό,τι κινείται. Τρέφονται κυρίως με έντομα και άλλα ασπόνδυλα, όπως ακρίδες, γρύλλους, σκαθάρια, κατσαρίδες, αράχνες, σαρανταποδαρούσες, λιβελούλες κλπ, αλλά μπορεί να φάνε και μικρά σπονδυλωτά όπως μικρές σαύρες ή μικρά τρωκτικά, αν μπορούν να τα πιάσουν. Συμπληρώνουν το διαιτολόγιο τους με φυτικές τροφές όπως φύλλα, άνθη, καρπούς και σπόρους. Το χειμώνα τον περνούν σε χειμερία νάρκη κρυμμένοι σε ρηχές στοές που σκάβουν κάτω από βράχους. Μπορεί να διακόψουν τη νάρκη σε αρκετά ζεστές ημέρες.

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Οι τέσσερις μήνες μετά τη νάρκη, Σεπτέμβριος με Ιανουάριο στο Νότιο Ημισφαίριο, είναι η κύρια περίοδος αναπαραγωγής, οπότε παρατηρείται και η μεγαλύτερη δραστηριότητα. Τα αρσενικά υπερασπίζονται επικράτειες από άλλα αρσενικά, οι οποίες περιλαμβάνουν μερικά θηλυκά. Έχουν αναπτύξει μια πλούσια γλώσσα του σώματος με διάφορες κινήσεις για την επικοινωνία τους σε τέτοιες συνθήκες. Οι πιο κοινές κινήσεις είναι το κούνημα του κεφαλιού, ένδειξη κυριαρχίας, και το σήκωμα του χεριού, ένδειξη υποταγής. Οι δράκοι μπορούν να κουνήσουν ελαφρά το κεφάλι τους ως απλό χαιρετισμό προς άλλο μέλος του είδους. Πιο έντονα κουνήματα, συχνά με τα γένια φουσκωμένα, εκτελούνται από τα αρσενικά για τη διακήρυξη της περιοχής τους. Αν ο αντίπαλος δε φύγει, τότε απαντά με παρόμοια κουνήματα, φούσκωμα των γενιών, και στη συνέχεια και οι δύο αντιμαχόμενοι προσπαθούν να δείξουν μεγαλύτεροι, πλαταίνοντας και φουσκώνοντας το σώμα τους. Έπειτα μπορεί να ακολουθήσει μάχη, με τα δύο αρσενικά να κυνηγιούνται σε κύκλους και να προσπαθούν να δαγκώσουν την ουρά το ένα του άλλου. Πολύ σπανιότερα ενοχλημένα θηλυκά μπορεί επίσης να κουνήσουν το κεφάλι τους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν ένα αρσενικό συναντά θηλυκό, του κάνει μια υπερβολική επίδειξη με έντονο κούνημα του κεφαλιού, και συχνά όλου του μπροστινού μέρους του σώματος. Αν το θηλυκό είναι δεκτικό θα απαντήσει με ένα ήπιο κούνημα του κεφαλιού και σήκωμα του χεριού. Μικρότερα επίσης άτομα συχνά κουνούν το μπροστινό πόδι προς μεγαλύτερα, ίσως ως κίνηση εξευμενισμού, ενώ σπάνια μπορούν να το κάνουν και ηττημένα αρσενικά.
   Το ζευγάρωμα είναι γρήγορη διαδικασία, και μετά από 4-6 εβδομάδες το θηλυκό σκάβει μία σήραγγα, όπου γεννά 16-24 αυγά, αλλά μπορεί να είναι μόλις 5 ή και πάνω από 40 σε ορισμένες περιπτώσεις. Από παρατηρήσεις στην αιχμαλωσία, που είναι και πιο εύκολες, είναι γνωστό ότι το θηλυκό παραμένει για μικρό χρονικό διάστημα κοντά στη φωλιά και φουσκώνει τα γένια του προς πιθανούς εισβολείς, και αν δει τα αυγά ξεσκέπαστα τα ξαναθάβει. Παρόλα αυτά αυτό διαρκεί για λίγες μέρες, κι έπειτα δεν ασχολείται καθόλου με την φροντίδα των αυγών ή των νεοσσών. Στην πραγματικότητα αν συναντήσει κάποιο νεογέννητο μέλος του είδους του μπορεί να το φάει, γι’ αυτό και η στέγαση δράκων με τεράστια διαφορά μεγέθους απαγορεύεται. Τα αυγά εκκολάπτονται σε 55-70 ημέρες σε θερμοκρασίες 27-29 βαθμών, και τα μικρά είναι μικρογραφίες των γονέων τους. Αναπτύσσονται ταχύτατα για τον πρώτο χρόνο, ωριμάζουν γεννητικά στους 15-18 μήνες περίπου, και φτάνουν στο πλήρες τους μέγεθος στα δύο χρόνια. Οι δράκοι έχουν αυτόν το μεγάλο αναπαραγωγικό ρυθμό για να αντισταθμίζουν τις απώλειες από τους πολυάριθμους εχθρούς τους, όπως αρπακτικά πουλιά, φίδια και σαρκοφάγα θηλαστικά, όπως τα ντίνγκο. Όταν αντιμετωπίζουν εχθρό συνήθως τρέχουν προς κάποιο καταφύγιο, αλά μπορεί να παραμείνουν εντελώς ακίνητοι ή να προσπαθήσουν να τον αποθαρρύνουν φουσκώνοντας και σηκώνοντας το σώμα τους ψηλά, φουσκώνοντας και μαυρίζοντας τα γένια τους, ξεφυσώντας και ανοίγοντας το στόμα τους. Παρά την πίεση από τους εχθρούς, οι πληθυσμοί του είδους είναι πολύ μεγάλοι και το είδος δεν απειλείται. Είναι κοινό ακόμα και σε κατοικημένες περιοχές, όπου συχνά λιάζεται σε πασσάλους περιφράξεων, πετρότοιχους και τραπέζια πικνίκ. Δυστυχώς μεγάλος αριθμός τους κάθε χρόνο βρίσκει το θάνατο στους αυτοκινητοδρόμους.

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΔΡΑΚΟΥ

Ο γενειοφόρος δράκος δεν είναι δυσεύρετος πλέον στην Ελλάδα. Εάν θέλετε να αποκτήσετε έναν, μπορείτε εύκολα να βρείτε, παρόλα αυτά καλό είναι να αγοράσετε από κάπου όπου τα ζώα αυτά φροντίζονται σωστά. Κατά καιρούς τα περισσότερα pet shops μπορεί να φέρνουν δράκους, όμως επειδή στα περισσότερα τέτοια μαγαζιά η φροντίδα των ερπετών είναι πολύ κακή, είναι πιθανό να πάσχουν από πολλαπλά προβλήματα υγείας, συν το ότι η τιμή που θα σας τον πουλήσουν μπορεί να είναι αδικαιολόγητα υψηλή. Καλύτερα είναι να αγοράσετε ζώα από εξειδικευμένα στα ερπετά καταστήματα, τα οποία μπορείτε εύκολα να βρείτε ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, ή και από χομπίστες εκτροφείς, τους οποίους μπορείτε να εντοπίσετε σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ή σε φόρουμ για ερπετά. Εναλλακτικά μπορείτε να αποκτήσετε το ζώο σας από αγγελία κάποιου που το δίνει, εντούτοις στην συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να είστε βέβαιοι για την κατάσταση της υγείας του, ώστε η πρώτη σας εμπειρία με αυτό το είδος να είναι θετική. Από όπου και αν τον πάρετε, καλύτερα να αποφύγετε αυτούς που είναι μικρότεροι των 6-8 εβδομάδων, δηλαδή όσους είναι κάτω από 15 εκατοστά σε μήκος και 15 γραμμάρια σε βάρος, γιατί είναι πολύ πιο ευαίσθητοι. Ένας αρχάριος προτείνεται να ξεκινήσει με ημιενήλικο ή ενήλικο ζώο, το οποίο είναι πολύ πιο ανθεκτικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το μεγάλωμα ενός μικρού είναι ακατόρθωτο. Χρειάζεται απλώς μεγαλύτερη προσοχή στη διατροφή, στα συμπληρώματα, στις σωστές θερμοκρασίες και σε οτιδήποτε θα μπορούσε να σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
   Οι κανόνες επιλογής είναι οι ίδιοι όπως και σε άλλα ερπετά. Τα ζώα θα πρέπει να έχουν σωστό βάρος, καθαρά μάτια, μύτη, στόμα και αμάρα (η κοινή έξοδος του πεπτικού, ουροποιητικού και αναπαραγωγικού συστήματος), δε θα πρέπει να έχουν πληγές ή δερματικά προβλήματα, δυσχρωμίες ή εξογκώματα, ή κάτι άλλο που δε φαίνεται φυσιολογικό. Η έλλειψη δραστηριότητας δεν είναι απαραίτητα κακό σημάδι, αφού μπορεί τα ζώα να λιάζονται ή απλώς να κάθονται ακίνητα, θα πρέπει όμως να είναι παρατηρητικά. Όταν τα πιάσετε ωστόσο θα πρέπει να προσπαθούν να φύγουν, ή αν είναι πιο εξοικειωμένα, θα πρέπει να πιάνονται γερά από πάνω σας και να είναι έτοιμα να φύγουν. Ελέγξτε επίσης όταν τα κρατάτε για ανωμαλίες στα οστά, στο δέρμα και για ύποπτους ήχους κατά την αναπνοή. Τέλος δεν είναι ασυνήθιστο ένας μικρός γενειοφόρος δράκος να έχει ακρωτηριασμένο κάποιο δάκτυλο ή το άκρο της ουράς. Εφόσον το σημείο έχει επουλωθεί δεν υπάρχει πρόβλημα, και το ζώο θα ζήσει κανονικά το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτό συνήθως προκαλείται από κανιβαλισμό άλλων δράκων σε συνθήκες υπερπληθυσμού, όταν όλοι μαζί τρέχουν να πιάσουν την τροφή, αστοχούν και κόβουν κατά λάθος κάποιο κομμάτι ενός άλλου δράκου.

ΤΕΡΑΡΙΟΥΜ

Τεράριουμ λέγεται ο χώρος όπου θα διαμένει ο δράκος. Ένα ιδανικό μέγεθος είναι το μήκος του να είναι όσο δύο φορές το ολικό μήκος της σαύρας, το πλάτος όσο μια φορά το ολικό της μήκος, και επίσης να υπάρχει αρκετό ύψος για την αναρρίχηση και τις λάμπες. Για ένα μέσο ενήλικο γενειοφόρο δράκο, ένα τεράριουμ διαστάσεων 100χ50χ45 εκατοστών είναι ιδανικό. Ίσως να μπορούν να κατοικήσουν άνετα σε οριακά μικρότερα, αλλά φυσικά ο μεγαλύτερος χώρος, αν μπορείτε να τους τον παρέχετε, δεν βλάπτει. Σε μεγαλύτερο χώρο μπορεί να στεγαστεί πάνω από ένα ζώο, αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε ασφαλές. Καλύτερος συνδυασμός είναι δύο θηλυκά του ίδιου μεγέθους, γιατί αν είναι δύο αρσενικά θα μαλώσουν, ενώ αν είναι ζευγάρι θα έχετε ανεπιθύμητη αναπαραγωγή. Είναι φυσιολογικό ο ένας δράκος να είναι πιο κυρίαρχος από τον άλλον, αλλά αν ο υποτακτικός στρεσάρεται εμφανώς, ίσως να χρειαστεί να τους χωρίσετε. Καλύτερα να αποφύγετε τα τροποποιημένα ενυδρεία, γιατί ανοίγουν από πάνω κι έτσι είναι πολύ δυσκολότερα στην πρόσβαση για το τάισμα, το καθάρισμα και την προσέγγιση του δράκου. Κατάλληλα είναι τα ειδικά για τα ερπετά τεράριουμ που ανοίγουν από μπροστά, τα οποία πωλούνται στην αγορά ή μπορείτε να φτιάξετε ένα μόνοι σας ή να το παραγγείλετε από ξυλουργό. Ένα τεράριουμ όλο από γυαλί δεν είναι ιδανικό, γιατί δε συγκρατεί πολλή θερμότητα, ο δράκος μπορεί να νιώθει εκτεθειμένος από παντού και οι πολλαπλές αντανακλάσεις μπορεί να τον στρεσάρουν. Καλύτερο είναι ένα τεράριουμ με κάποιες πλευρές αδιαφανείς. Μπορείτε να φτιάξετε ένα τεράριουμ με ξύλινη βάση και σκελετό, το οποίο θα έχει την μπροστινή ή και μερικές άλλες πλευρές διαφανείς, που μπορεί να είναι είτε γυάλινες είτε από πλεξιγκλάς. Ο αερισμός είναι πολύ σημαντικός, και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχουν μέρη με σίτα στην οροφή και ίσως και σε κάποιες ακόμα πλευρές της κατασκευής, ενώ αν ο περιβάλλοντας χώρος είναι ζεστός, και δεν υπάρχει κίνδυνος απότομων θερμοκρασιακών μεταβολών,  μπορεί μία ή περισσότερες πλευρές να είναι κυρίως σίτα.
   Το υπόστρωμα θα πρέπει να είναι υλικό που καθαρίζεται εύκολα. Η άμμος είναι το πλέον ακατάλληλο υλικό, γιατί ο δράκος δε ζει στην άμμο. Ζει σε μέρη με σκληρό χώμα, άμμο και χαλίκια, αλλά για το μεγαλύτερο χρόνο της δραστηριότητάς του σκαρφαλώνει σε συμπαγή αντικείμενα. Οι αμμόβιες σαύρες έχουν κροσσωτά δάκτυλα για να βαδίζουν εύκολα πάνω στην άμμο. Ο δράκος θα βουλιάζει στην άμμο, ενδέχεται να την καταπιεί με αρνητικές συνέπειες στο πεπτικό του σύστημα, ενδέχεται να μπει στα μάτια, στη μύτη, στα αυτιά και στην αμάρα του, κι επίσης είναι πολύ βαριά, δύσκολη στο καθάρισμα, επειδή τα υγρά των περιττωμάτων διαχέονται στους κόκκους της, και σηκώνει ανθυγιεινή σκόνη. Εάν θέλετε κάποιο φυσικό υπόστρωμα, φτιάξτε ένα μίγμα χώματος και άμμου, το οποίο πάλι καθαρίζεται δύσκολα. Το πιο εύκολο υπόστρωμα είναι το χαρτί, όπως εφημερίδα, χασαπόχαρτο ή χαρτόνι, το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί σε αρκετές στρώσεις και τα λερωμένα μέρη να αντικαθίστανται αμέσως. Αποφεύγετε τύπους χαρτιού που γλιστράνε. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν προϊόντα ξύλου, όπως πριονίδι λεύκας, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος κατάποσης του υλικού εάν τα έντομα δε βρίσκονται σε μπολ. Φυτικά προϊόντα μεγαλύτερου μεγέθους όπως σπασμένα καρύδια και παρόμοια φυτικά υλικά είναι ακατάλληλα. Το τεράριουμ εσωτερικά θα πρέπει να διακοσμηθεί με αντικείμενα στα οποία το ζώο θα μπορεί να σκαρφαλώνει, όπως πέτρες και χοντρά κλαδιά στη διάμετρο του δράκου ή και λίγο μεγαλύτερα. Βεβαιωθείτε ότι όλα τα αντικείμενα είναι καλά στερεωμένα, ώστε να μην κινδυνεύει να καταπλακωθεί ο δράκος. Η κρυψώνα δεν είναι απαραίτητη, αφού ο δράκος θα μπορεί να κρύβεται πίσω από κάποιο αντικείμενο εάν το θελήσει, αλλά στη φύση συχνά μπαίνουν σε τρύπες, οπότε είναι ωφέλιμη. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία σπηλιά ή ένα μισό κούτσουρο που μπορείτε να βρείτε σε κάποιο pet shop ή να φτιάξετε μόνοι σας ένα χαμηλό ξύλινο κουτί με μήκος μικρότερο του δράκου, που θα έχει ένα άνοιγμα στο πλάι.
   Το ψηλότερο σημείο, που μπορεί να είναι μια πλατιά πέτρα ή ένα χοντρό κλαδί,  θα λειτουργεί ως σημείο λιασίματος, το σημείο δηλαδή όπου η σαύρα θα ανεβαίνει για να λιαστεί και να ανεβάσει τη θερμοκρασία της. Πάνω από το σημείο λιασίματος θα πρέπει να βρίσκεται μια λάμπα θέρμανσης, η οποία μπορεί να είναι απλή λάμπα πυράκτωσης, ειδική κόκκινη θερμαντική λάμπα η κεραμική λάμπα, η οποία δεν παράγει φως αλά παράγει αρκετή θερμότητα. Το σημείο κάτω από τη λάμπα θα πρέπει να φτάνει τους 35-40 βαθμούς, με τις υψηλότερες θερμοκρασίες της ζώνης προτιμότερες, ώστε ο δράκος να φτάνει εύκολα στην επιθυμητή του θερμοκρασία (μεταξύ 35-38 βαθμών). Αν και πολύ δύσκολα θα πλησιάσει από μόνος του επικίνδυνα κοντά στη ζεστή λάμπα για να καεί, εσείς πάραυτα θα πρέπει να λάβετε μέτρα για να το προλάβετε, ιδίως αν χρησιμοποιείτε υπέρθερμους πομπούς όπως κεραμικές λάμπες. Εάν ο δράκος είναι κολλημένος στο σημείο λιασίματος για μεγάλο μέρος της μέρας, σημαίνει ότι η λάμπα δεν επαρκεί για τη θέρμανσή του. Για να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις, καλό είναι να υπάρχει ένα ακριβές θερμόμετρο κοντά στο σημείο λιασίματος. Η ισχύς της λάμπας εξαρτάται από την απόσταση από το σημείο λιασίματος και τη γενική θερμοκρασία του χώρου. Συνήθως χρησιμοποιούνται λάμπες μεταξύ 30-100 W, ανάλογα με την απόσταση και την εποχή. Εναλλακτικά, για να μην αλλάζετε λάμπες κάθε εποχή, μπορείτε να συνδέσετε μια λάμπα μεγαλύτερης ισχύος με έναν ροοστάτη με τον αισθητήρα του στο σημείο λιασίματος, ο οποίος θα αυξομειώνει την έντασή της ώστε να διατηρεί τη σωστή θερμοκρασία. Η γενική θερμοκρασία στο τεράριουμ θα πρέπει να είναι μεταξύ 24-30 βαθμών, και συχνά η λάμπα επαρκεί για τη θέρμανση του χώρου. Εάν ωστόσο είναι χαμηλότερη, θα πρέπει να χρησιμοποιείται ένα ακόμα θερμαντικό μέσο όπως μια θερμαντική πλάκα, η οποία μπορεί να καλύπτει ένα μικρό μέρος του τεράριουμ και καλό είναι να συνδεθεί με ροοστάτη για τη διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας, γύρω στους 25-30 βαθμούς στην επιφάνειά της. Οπότε ένα ακόμα θερμόμετρο, με το οποίο θα μετράται τη γενική θερμοκρασία του τεράριουμ, είναι επίσης σημαντικό. Στις ερήμους συχνά η θερμοκρασία πέφτει τη νύχτα, οπότε το βράδυ μπορεί να πέσει χαμηλά, έως και τους 16 βαθμούς, αρκεί να ξαναθερμαίνεται γρήγορα την επόμενη μέρα. Εάν δε θερμαίνεται γρήγορα την επόμενη μέρα, μια θερμαντική πλάκα αναμμένη όλο το εικοσιτετράωρο θα βοηθήσει. Το καλοκαίρι οι γενικές θερμοκρασίες είναι κοντά στο ιδανικό σημείο, και μπορεί να είναι αναγκαίο οι λάμπες να σβήνουν για μέρος της ημέρας για την αποφυγή της υπερθέρμανσης. Δίπλα στη λάμπα θέρμανσης θα πρέπει επίσης να βρίσκεται η λάμπα υπεριώδους ακτινοβολίας (UV), η λεγόμενη πλήρους φάσματος, η οποία παράγει την απαραίτητη ακτινοβολία για τη σύνθεση της βιταμίνης d3, η οποία είναι απαραίτητη για το μεταβολισμό του ασβεστίου. Η λάμπα αυτή μπορεί να βρεθεί εύκολα σε εξειδικευμένα για ερπετά καταστήματα. Προτιμήστε τις σωληνωτές από τις βιδωτές σπειροειδείς, γιατί οι πρώτες διαχέουν την ακτινοβολία τους σε μεγαλύτερο μέρος του χώρου, ενώ οι δεύτερες δημιουργούν μια συγκεντρωμένη εστία ακτινοβολίας. Οι λάμπες αυτές δε θα πρέπει να απέχουν πάνω από 25-30 εκατοστά από το ζώο, γιατί η ακτινοβολία τους φθίνει με την απόσταση. Ούτε όμως θα πρέπει να βρίσκονται ακριβώς από πάνω του, γιατί μπορεί να βλάψουν τα μάτια του. Οι λάμπες αυτές θα πρέπει να αντικαθίστανται κάθε 6-12 μήνες ή ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστεί, γιατί η απόδοσή τους σε ακτινοβολία φθίνει παρόλο που εξακολουθούν να φωτοβολούν. Οι δύο αυτοί λαμπτήρες μπορούν να συνδεθούν σε χρονοδιακόπτη για να ανάβουν σταθερά για τις ώρες που πρέπει. Η βασική φωτοπερίοδος είναι 12 ώρες φωτός, η οποία το καλοκαίρι μπορεί να αυξηθεί στις 14 και το χειμώνα να μειωθεί στις 10. Οι γενειοφόροι δράκοι αγαπούν το πολύ φως, γι’ αυτό καλό είναι να τοποθετήσετε το τεράριουμ σε κάποιο φωτεινό σημείο, όχι όμως στο άμεσο ηλιακό φως γιατί μπορεί να υπερθερμανθεί. Μπορεί να βρίσκεται σε χώρο του σπιτιού με αρκετή κίνηση χωρίς πρόβλημα, όπου το ζώο θα παρατηρεί τι γίνεται. Φυσικά οι υπερβολικοί θόρυβοι και οι πολλές κινήσεις θα πρέπει να αποφεύγονται στο χώρο του ζώου.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το ελληνικό κλίμα είναι κατάλληλο για τη στέγαση του δράκου και σε εξωτερικό χώρο, τουλάχιστον για τους θερμούς μήνες του έτους, όπου το ζώο θα απολαμβάνει όλα τα οφέλη της ηλιακής ακτινοβολίας. Πολλοί κάτοχοι κατασκευάζουν ή αγοράζουν ένα σίτινο κλουβί (flexarium), το οποίο μπορούν να μετακινούν όπου υπάρχει ήλιος. Φυσικά είναι απαραίτητο ένα μέρος του να σκιάζεται, ώστε ο δράκος να μπορεί να αποφύγει την υπερβολική ζέστη. Εάν υπάρχει χώρος στο έδαφος, μπορεί να στηθεί μια μονιμότερη κατασκευή, αλλά υπάρχουν κίνδυνοι. Ο δράκος δε θα πρέπει να μπορεί να διαφύγει, ούτε άλλο ζώο να εισέλθει. Γι’ αυτό η περίφραξη, καλό είναι να θαφτεί 30 εκατοστά μέσα στο χώμα, κι από πάνω να τοποθετηθεί συρματόπλεγμα για να αποθαρρύνει τα αρπακτικά πουλιά. Εσωτερικά μπορούν να τοποθετηθούν πέτρες και ξύλα, και να φυτευτούν λίγα φαγώσιμα φυτά, αλλά μεγάλη προσοχή χρειάζεται με την υπερβολική υγρασία και την αποστράγγιση από τις βροχές. Ένας χώρος θα πρέπει να είναι μόνιμα στεγασμένος για να καταφεύγει εκεί ο δράκος, και καλό είναι να υπάρχει μέσα και θερμαντικό σώμα. Οι περισσότεροι κάτοχοι εντούτοις χρησιμοποιούν το εσωτερικό τεράριουμ ως μόνιμη κατοικία, και απλώς βγάζουν το δράκο έξω υπό επιτήρηση βέβαια στις ηλιόλουστες ημέρες.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Οι δράκοι αυτοί είναι παμφάγοι, αλλά τείνουν περισσότερο προς την εντομοφαγία. Τα μικρά είναι σχεδόν αποκλειστικά εντομοφάγα, και χρειάζονται συνεχή παροχή τροφής για να υποστηριχθεί ο υπερβολικά γρήγορος αναπτυξιακός ρυθμός τους, έως και 2-3 φορές τη μέρα με όσα έντομα μπορούν να φάνε σε 10 λεπτά. Ένα μικρό μπορεί εύκολα να καταναλώσει 30 έντομα την ημέρα. Όσο μεγαλώνουν, θα μπορούν να τρώνε μεγαλύτερα έντομα και αραιότερα, ενώ από τους 4 περίπου μήνες θα πρέπει να αρχίζουν να τρώνε και λαχανικά. Ένας ενήλικος δράκος μπορεί να τρώει κάθε 2-3 ημέρες, κι αν τρώει αρκετά λαχανικά μπορεί να τρώει και καθημερινά. Το είδος είναι ανθεκτικότατο και μπορεί να επιβιώσει για πολύ καιρό χωρίς τροφή σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η ιδέα ότι οι ενήλικοι δράκοι είναι κυρίως χορτοφάγοι είναι λάθος, αφού όσες μελέτες έγιναν πάνω στη διατροφή τους στη φύση βρήκαν ότι κύρια τροφή τους εξακολουθούν να είναι τα έντομα. Τα έντομα μπορούν να αποτελούν το 80% της διατροφής, και το υπόλοιπο 20% μπορούν να είναι τα λαχανικά. Ένας ενήλικος δράκος μπορεί να χορτάσει με 5-6 μεγάλα έντομα, όπως ακρίδες και κατσαρίδες Αργεντινής, ή μπορεί να φάει 40-70 μικρότερα, όπως αλευροσκούληκα ή προνύμφες μύγας. Έντομα όπως οι κοινοί γρύλλοι (Acheta domestica), οι μαύροι γρύλλοι (Gryllus bimaculatus), οι κατσαρίδες Αργεντινής (Blaptica dubia), οι κατσαρίδες κόκκινοι δρομείς (Shelfordella tartara), τα αλευροσκούληκα (Tenebrio molitor), και οι προνύμφες και τα σκαθάρια, τα γιγάντια αλευροσκούληκα ή superworms (Zoophoba morio), και οι προνύμφες και τα σκαθάρια, τα μελοσκούληκα (Galeria melonella), και οι προνύμφες και οι πεταλούδες, οι μεταξοσκώληκες (Bombix mori), και οι προνύμφες και οι πεταλούδες, οι χρυσοί σκαραβαίοι pachnoda (Pachnoda marginata), και οι προνύμφες και τα σκαθάρια, οι προνύμφες της μαύρης μύγας στρατιώτη ή phoenix worms (Hermetia illucens), όλα είναι κατάλληλα για τους γενειοφόρους δράκους. Όλα τα παραπάνω είδη μπορούν να βρεθούν σε εξειδικευμένα καταστήματα. Εάν σας είναι δύσκολο να προμηθεύεστε συνεχώς έντομα για να καλύψετε τις ανάγκες του δράκου σας, τότε θα πρέπει να φτιάξετε αποικίες μερικών τουλάχιστον ειδών. Τα αλευροσκούληκα και οι κατσαρίδες Αργεντινής για παράδειγμα είναι εύκολα στην εκτροφή. Η ποικιλία ωστόσο είναι απαραίτητη, και γι’ αυτό καλό είναι να του δίνεται τακτικά διάφορα άλλα είδη εντόμων. Μπορείτε επίσης να συλλέξετε και έντομα από τη φύση, αρκεί στον τόπο συλλογής να μην ψεκάζονται συχνά δηλητήρια. Έντομα όπως ακρίδες, γρυλλοακρίδες, γρύλλοι, τζιτζίκια, λιβελούλες, αλογάκια της Παναγίας, μη τριχωτές κάμπιες από ασφαλή φυτά, νυχτοπεταλούδες, και χρυσοί σκαραβαίοι είναι κατάλληλα. Μην δίνετε οποιοδήποτε έντομο βρίσκετε, γιατί ορισμένα είναι δηλητηριώδη, π.χ. οι πυγολαμπίδες μπορούν εύκολα να σκοτώσουν το δράκο σας. Ορισμένοι δράκοι τρώνε και γαιοσκώληκες και σαλιγκάρια, τα οποία είναι υψηλά σε ασβέστιο, αλλά όχι όλοι, γιατί είναι γλοιώδη και άρα δύσκολα στη σύλληψη. Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για τους δράκους, και όλα τα έντομα εκτός από τα phoenix worms και τους μεταξοσκώληκες υπολείπονται σε αυτό, γι’ αυτό θα πρέπει να πασπαλίζονται με την ειδική σκόνη ασβεστίου, σε κάθε τάισμα για τα μικρά και κάθε λίγα ταΐσματα για μεγαλύτερα άτομα. Η ελάχιστη αναλογία ασβέστιο προς φώσφορο στη διατροφή για την καλή απορρόφηση του πρώτου είναι 2/1. Πολλοί δράκοι επίσης τρώνε μικρά θραύσματα κόκκαλου σουπιάς για ασβέστιο. Η συμπλήρωση με βιταμίνη d3, η οποία προτείνεται για τους δράκους έχει αποδειχθεί άχρηστη με πρόσφατες μελέτες, αφού τα ζώα αυτά αξιοποιούν κυρίως τη βιταμίνη που παράγουν από την ακτινοβολία. Το μέγεθος των εντόμων είναι σημαντικό για τους μικρούς δράκους, ώστε να αποφευχθεί η δυσπεψία και τυχόν εντερικές ενσφηνώσεις. Θα πρέπει να τρώνε μικρά και μαλακά έντομα, όπως μικρούς γρύλλους, κατσαρίδες, μαλακά αλευροσκούληκα και προνύμφες μύγας μεγέθους όσο η απόσταση ανάμεσα στα μάτια τους. Τα μεγαλύτερα και ενήλικα άτομα μπορούν να καταναλώσουν με ασφάλεια και μεγαλύτερα έντομα. Τα έντομα μπορούν να τοποθετούνται σε ένα μπολ, να αφεθούν μπροστά στο δράκο αρκεί να τα φάει αμέσως, και τα πιο δραστήρια μπορούν να αφεθούν στο τεράριουμ για να τα κυνηγήσει ο δράκος. Οι δράκοι μπορούν επίσης να φάνε περιστασιακά και κάποιο κατεψυγμένο και αποψυγμένο σπονδυλωτό, όπως μικρό ποντίκι ή αρουραίο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο.
   Κατάλληλα φυλλώδη λαχανικά, αγριόχορτα και άνθη για δράκους είναι το μαρούλι (Lactuca sativa), το αντίδι (Cichorium intibus), η λαχανίδες (Brassica oleracea), η ρόκα (Eruca sativa), Ο αγριοζοχός (Leptospermum picrides)  ο μαϊντανός (Petroselinum crispum), τα φύλλα από το ραπανάκι (Raphanus sativus), τα φύλα του καρότου (Daucus carota), το σέλινο (Apium gravolens), τα φύλλα της αγκουριάς (Cucumis sativus), το ραδίκι ή πικραλίδα (Taraxacum officinale), ο ζοχός (Sonchus oleraceus), η αγριομολόχα (Malva silvestris), η στελάρια (Stellaria media), το περδικάκι (Parietaria udaica), η γλιστρίδα (Portulaca oleracea), τα άνθη του πανσέ (Viola sp), τα άνθη της πετούνιας (Petunia sp), τα άνθη και τα φύλλα του γερανιού (Geranium sp), ο βασιλικός (Ocimum basilicum) κ.ά., ενώ κατάλληλοι θάμνοι και δέντρα είναι ο ιβίσκος (Hibiscus syriacus και H. Rosa-sinensis), φύλλα και άνθη, τα φύλλα της μουριάς (Morus alba και M. nigra), τα φύλλα του αμπελιού (Vittis vinifera), τα άνθη από το χωνάκι (Campsis radicans), κ.ά. Συμπληρωματικά μπορούν να φάνε ψιλοκομμένα λαχανικά όπως πιπεριά (Capsicum annuum), καρότο, αγκούρι, γλυκοπατάτα (Ippomoea batatas), μπιζέλια (Pisum sativum), φασολάκι (Phaseolus vulgaris), κολοκύθα (Cucurbita sp), κ.ά. Τα φρούτα, όπως μήλο, αχλάδι, φράουλα, ροδάκινο, σταφύλι κλπ θα πρέπει να δίνονται σπάνια, και δε θα τα φάνε όλοι οι δράκοι. Μερικοί δράκοι μπορεί επίσης να φάνε σπόρους, όπως κολοκυθόσπορο, αλλά θα πρέπει να δίνονται σε μικρές ποσότητες και δεν είναι απαραίτητο. Ένα πολύ θρεπτικό φυτό είναι οι νεαροί βλαστί του κάκτου της φραγκοσυκιάς (Opuntia ficus-indica), οι οποίοι πρέπει να ψιλοκοπουν και να καθαριστούν από τα αγκάθια. Έχουν αναλογία ασβεστίου φωσφόρου 70 προς 1, αλλά δεν τους τρώνε όλοι οι δράκοι.
  Τέλος υπάρχουν και φυτά που θα πρέπει σπάνια να δίνονται στους δράκους, όπως το σπανάκι (Spinacia oleracea) ή τα φύλλα του παντζαριού (Beta vulgaris), επειδή περιέχουν οξαλικά που δεσμεύουν το διατροφικό ασβέστιο, ενώ άλλα φυτά είναι δηλητηριώδη και δε θα πρέπει να ταΐζονται καθόλου. Όπως και με τα έντομα, σε περίπτωση που συλλέγετε φυτά από τη φύση, μην τα δώσετε στο δράκο εάν έχετε αμφιβολίες για την ταυτότητά τους. Τα φυτά μπορούν να προσφερθούν ψιλοκομμένα σε ένα μπολ, για να περιοριστεί η επιλεκτική σίτιση, ή να αφεθούν στο χώρο του ζώου, το οποίο θα κόψει όσο χρειάζεται. Εκτός από τις παραπάνω τροφές, κυκλοφορούν στο εμπόριο και έτοιμες τροφές για γενειοφόρους δράκους σε μορφή πέλλετ, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν αξιολογηθεί από ανεξάρτητες επιστημονικές έρευνες για την πραγματική θρεπτική τους αξία. Εάν παρόλα αυτά θέλετε να τις χρησιμοποιήσετε, δε θα πρέπει να ξεπερνούν το 20% του διαιτολογίου. Οι δράκοι αφοδεύουν συνήθως κάθε 2-3 ημέρες, αλλά μπορεί να αφοδεύουν και καθημερινά ή και αραιότερα, ανάλογα με τη διατροφή. Τα περιττώματά τους είναι πιο υγρά όταν η διατροφή τους περιέχει αρκετά υδαρή λαχανικά, και πιο στερεά εάν αποτελείται κυρίως από έντομα, Όπως και τα πουλιά, έτσι και τα ερπετά στερεοποιούν το μεγαλύτερο μέρος των ούρων σε λευκό ουρικό οξύ, το οποίο αποβάλλεται μαζί με τα περιττώματα. Οι δράκοι που έχουν προσαρμοστεί στο περιβάλλον τους επιλέγουν μια συγκεκριμένη περιοχή, στην οποία κάνουν συνήθως τις ανάγκες τους. Είναι καθαρά ζώα και υπό κανονικές συνθήκες δε θα πατήσουν τα περιττώματά τους, αλλά αυτό μπορεί να γίνει αν ο χώρος δεν είναι επαρκής. Οι μικρότεροι σε ηλικία δράκοι, οι οποίοι δεν έχουν ακόμα εγκαθιδρύσει την περιοχή τους, μπορεί να αφοδεύσουν οπουδήποτε και γι’ αυτό το περιβάλλον τους θα πρέπει να είναι από υλικά που καθαρίζονται εύκολα.

ΕΚΔΥΣΗ

Τα ζώα αυτά είναι πολύ οικονομικά στην κατανάλωση νερού και καλύπτουν πλήρως όλες τις ανάγκες τους με το νερό που περιέχεται στην τροφή τους και με το λίγο νερό που θα τους δίνεται συμπληρωματικά ψεκάζοντας ένα μέρος του χώρου τους ή στάζοντας λίγο νερό μπροστά τους, το οποίο θα μαζέψουν με τη γλώσσα τους, λίγες φορές την εβδομάδα. Το μπολ νερού δεν είναι απαραίτητο, και γιατί σπάνια πίνουν και γιατί οι περισσότεροι δράκοι δεν αναγνωρίζουν το στάσιμο νερό ως πόσιμο. Εφόσον το ζώο έχει υγιή εμφάνιση και αφοδεύει κανονικά, είναι καλά ενυδατωμένο. Της μόδας έχουν γίνει τα μπανάκια για τους γενειοφόρους δράκους, με τα οποία υποτίθεται ότι το ζώο ενυδατώνεται και αφοδεύει τακτικά, αλλά αυτό δεν έχει κάποια επιστημονική βάση. Μπορεί ένα χλιαρό μπάνιο να ωφελήσει έναν δυσκοίλιο ή ελαφρώς αφυδατωμένο δράκο, αλλά κατά τα άλλα τα οφέλη τους δεν υποστηρίζονται από κάποια επιστημονική έρευνα. Αντίθετα, η υπερβολική υγρασία μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικές και δερματικές λοιμώξεις, εάν το ζώο δε στεγνώνει πολύ καλά μετά το μπάνιο.
   Τα ερπετά της ερήμου είναι προσαρμοσμένα για πολύ σκληρά περιβάλλοντα με ελάχιστο νερό. Στη φύση οι γενειοφόροι δράκοι στις καταιγίδες, κάθονται στη βροχή με το πίσω μέρος τους σηκωμένο και το κεφάλι κατεβασμένο, κι έτσι πίνουν το νερό που έρχεται προς το στόμα τους. Για αυτόν το λόγο επίσης δεν είναι σημαντικό να ελέγχουμε την υγρασία του χώρου του δράκου, η οποία μπορεί να κυμαίνεται στο 30%-60% χωρίς πρόβλημα. Η υγρασία θα πρέπει ωστόσο να είναι ελαφρώς υψηλότερη κατά την αλλαγή δέρματος, ώστε το παλιό δέρμα να μαλακώσει και να ξεκολλήσει ευκολότερα. Κατά την αλλαγή δέρματος ή έκδυση, το ζώο περνά περισσότερο χρόνο στα δροσερά σημεία του χώρου του και ίσως ο κύκλος πέψης του να διαταραχθεί ελαφρώς. Ενδέχεται να μην τρώει, ιδίως όταν αλλάζει δέρμα από το κεφάλι, αλλά αυτό δεν είναι σύνηθες. Το διάστημα αυτό ψεκάζετε περιοδικά ελαφρώς το δράκο και το σημείο στο οποίο βρίσκεται. Η έκδυση συνήθως ξεκινά από το κεφάλι και προχωρά προς τα πίσω, αλλά μπορεί να ξεκινήσει οπουδήποτε αλλού. Το παλιό δέρμα γίνεται γκριζωπό και αρχίζει να αποκολλάται, και ο δράκος το αποβάλλει ξύνοντας το σώμα του ή τρίβοντάς το σε επιφάνειες. Είναι φυσιολογικό να φάει λίγο από το παλιό του δέρμα. Δεν προτείνεται να αφαιρέσετε εσείς το δέρμα του, γιατί μπορεί να μην είναι έτοιμο να αποκολληθεί και να τραυματίσετε το ζώο, αν και μέρη που δεν έχουν πέσει για αρκετές μέρες μπορείτε προσεκτικά να τα βγάλετε. Προσέχετε ιδιαίτερα τα δάχτυλα και την ουρά, όπου μπορεί να μείνει παλιό δέρμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα σε μικρά άτομα, όπου το παλιό δέρμα μπορεί να στεγνώσει και να περισφίξει το μέλος, κόβοντας την κυκλοφορία και οδηγώντας στη νέκρωση και πτώση του. Τα νεαρά άτομα μπορεί να αλλάζουν δέρμα κάθε λίγες εβδομάδες, κι έτσι να φαίνονται ότι συνεχώς βρίσκονται σε έκδυση, ενώ τα ενήλικα μόνο λίγες φορές το χρόνο, μπορεί και μόνο μία, και η διαδικασία διαρκεί αρκετές ημέρες. Επιπλέον δεν είναι σπάνιο μια μικρή περιοχή να εκδυθεί, ακόμα κι αν ο δράκος δε βρίσκεται σε φάση γενικής έκδυσης.

ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ

Το χειμώνα οι δράκοι αυτοί πέφτουν σε νάρκη, και καλό είναι να κάνουμε το ίδιο και στην αιχμαλωσία. Αν και δεν είναι απαραίτητο και οι απόψεις διίστανται αν πραγματικά χρειάζεται, το μόνο σίγουρο είναι ότι το έκαναν για εκατομμύρια χρόνια πριν από μας και είναι ένα βήμα απαραίτητο για την αξιόπιστη αναπαραγωγή τους στην αιχμαλωσία, και ίσως να συμβάλλει στη μακροζωία τους. Το ένστικτο της νάρκης είναι αρκετά ισχυρό, κι ένας δράκος που επηρεάζεται έστω και λίγο από τις εξωτερικές συνθήκες, όπως τη μειωμένη φωτοπερίοδο και την πτώση της θερμοκρασίας, μπορεί να επηρεαστεί και να ελαττώσει σημαντικά την πρόσληψη τροφής και τη δραστηριότητά του το χειμώνα. Άλλοι δράκοι ωστόσο που διατηρούνται σε μόνιμα υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να μην επηρεαστούν καθόλου. Η διαδικασία της νάρκης είναι πολύ εύκολη και μπορεί να γίνει και από έναν αρχάριο. Τα μόνα ζώα που δε θα πρέπει να κοιμηθούν είναι αυτά κάτω των 7 μηνών, τα οποία πρέπει να διατηρούνται σε κανονικό πρόγραμμα για τη συνεχή ανάπτυξή τους. Τα λίγο μεγαλύτερα μπορούν να πέσουν σε ελαφριά νάρκη προαιρετικά, αλά δε θα πρέπει να έχει τη διάρκεια αυτής ενός ενήλικου ατόμου. Τα ενήλικα άτομα μπορούν να περάσουν από πλήρη νάρκη, η οποία μπορεί να διαρκέσει 2-5 μήνες. Η διαδικασία ξεκινά γύρω στον Οκτώβριο-Νοέμβριο, όταν το ζώο μειώνει τις ώρες που λιάζεται, περνά αρκετό καιρό στην κρυψώνα του και κινείται πολύ λιγότερο. Μπορεί επίσης να γίνει πιο επιλεκτικό στην τροφή, προτιμώντας κυρίως έντομα. Ένα καλά ταϊσμένο ζώο θα έχει αρκετά αποθέματα λίπους για να περάσει το χειμώνα, οπότε αυτό δε θα πρέπει να σας απασχολεί. Μπορείτε να ταΐζετε το ζώο για λίγο ακόμα, και μετά να ξεκινήσετε τη διαδικασία της νάρκης, η οποία μπορεί να είναι ελαφριά ή βαθιά. Στην ελαφριά νάρκη η λάμπες ανάβουν για 6-8 ώρες την ημέρα, αλλά οι θερμοκρασία του σημείου λιασίματος είναι γύρω στους 25-30 βαθμούς και οι γενικές θερμοκρασίες είναι χαμηλές. Το ζώο συνήθως κοιμάται στην κρυψώνα του, αλλά μπορεί περιστασιακά να βγαίνει έξω ή ακόμα και να τρώει λίγο. Στη βαθιά νάρκη, το ζώο κοιμάται συνεχώς. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να βεβαιωθείτε ότι το πεπτικό του σύστημα έχει αδειάσει εντελώς, ειδάλλως μπορεί η τροφή να σαπίσει στο στομάχι του ή τα περιττώματα να μείνουν στο έντερο, όπου θα αφυδατωθούν και θα είναι δυσκολότερο να αποβληθούν μετά. Αφήστε το ζώο 3 εβδομάδες μέχρι να καθαρίσει το πεπτικό του σύστημα, και μετά σβήστε εντελώς όλες τις λάμπες και τα θερμαντικά μέσα. Μπορείτε επίσης να γεμίσετε την τρύπα του με μονωτικό υλικό, όπως λωρίδες χαρτιού, μέσα στις οποίες θα σκάψει και θα κρυφτεί. Μην ενοχλείτε το ζώο παρά μόνο για να του δώσετε λίγο νερό κάθε λίγες εβδομάδες. Όταν του δίνετε νερό, απλώς στάζετε λίγο στη μύτη του κι αν δεν πιει δεν πειράζει. Γύρω στα τέλη Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου, θέσετε ξανά όλον τον εξοπλισμό σε λειτουργία. Ο δράκος μπορεί να έχει ήδη βγει έξω, αντιλαμβανόμενος την αύξηση της φωτοπεριόδου, ή να βγει μόλις η θερμοκρασία έχει επανέλθει. Εάν δε βγαίνει μόνος του, μπορείτε να τον ξυπνήσετε εσείς. Ιδανικά θα πρέπει να έχει χάσει ελάχιστο βάρος, και να φαίνεται σχεδόν όπως πριν. Στις επόμενες μέρες θα αρχίσει να τρώει, και στη συνέχεια η όρεξή του θα επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα. Το πολύ σε έναν μήνα θα είναι ακριβώς όπως και πριν, αν και συνήθως επανέρχεται πολύ συντομότερα. Ένα σπανιότερο, αν και πάλι κοινό φαινόμενο είναι και η λεγόμενη θερινή νάρκη, που στη διεθνή βιβλιογραφία θα την συναντήσετε ως (estivation). Δεν πρόκειται για πλήρη νάρκη στο συγκεκριμένο είδος, αφού το ζώο αντιδρά κανονικά στα ερεθίσματα, αλλά περιορίζει σημαντικά τη δραστηριότητά του. Στη φύση συμβαίνει τους πολύ ζεστούς μήνες, και στην αιχμαλωσία το καλοκαίρι, αν η γενική θερμοκρασία του χώρου του παραμένει για μέρες πάνω από τους 30 βαθμούς και τη μέρα και τη νύχτα. Ο δράκος θα κρυφτεί στην τρύπα του και θα αφοδεύει πολύ αραιά, αν και η όρεξή του δε θα επηρεαστεί σημαντικά. Μπορεί να δραστηριοποιείται μόνο το πρωί και το απόγευμα, ή και να μη βγαίνει έξω για μέρες. Για να τον επαναφέρετε, μπορείτε να μειώσετε τη θερμοκρασία μειώνοντας το χρόνο που καίνε οι λάμπες ή ψύχοντας το χώρο του, αλά η κατάσταση δεν είναι επικίνδυνη και το ζώο θα επανέλθει μόνο του όταν οι θερμοκρασίες πέσουν.