Γνωστή διαφήμιση γάλακτος μας ενημερώνει ότι γάλατα υπάρχουν πολλά…κλπ.

Έτσι λοιπόν και το άρθρο που θα μας απασχολήσει θα μπορούσε να έχει αυτό – λίγο τροποποιημένο - το μότο.
Καπάκια υπάρχουν πολλά για ενυδρεία, για reef όμως …

Έχοντας υπ’ όψη μου τα δεδομένα ενός ενυδρείου reef, και θέλοντας να φτιάξω ένα καπάκι για το ενυδρείο μας, που θα τηρεί μερικές προϋποθέσεις, όπως, εργονομία, να είναι ελαφρύ, να μην κοστίσει ο κούκος αηδόνι, να μην γεμίζει νερά, να μην γίνεται καμίνι από την ζέστη των μετασχηματιστών και των λαμπών κλπ, κατέληξα στο καπάκι που θα δούμε παρακάτω αναλυτικά.
 

Λύσεις για το ξύλο που θα έβαζα υπήρχαν 2.

Mdf ή κόντρα πλακέ θαλάσσης.

Το πρώτο λόγω της ασύμβατης με το νερό σχέσης του, και λόγω του μεγάλου βάρους που έχει, κρίθηκε ότι δεν μπορούσε να μου κάνει τα κέφια.

Έτσι κατέληξα στο κόντρα πλακέ θαλάσσης, 9 χιλιοστών.
 

Πλεονεκτήματα:

Ελαφρύ

Φτηνό

Ανθεκτικό
 

Να αναφέρω ότι σαν ξύλο μόνο, δεν κόστισε πάνω από 30 €. Τα υπόλοιπα έξοδα ήταν για να ζήσει 100 χρόνια ακόμη.
 

Εικόνα 1

Η ιδέα ήταν η εξής.

Ένα φορετό τελάρο (Εικόνα 1), με ένα πηχάκι 20αρι από την μέσα μεριά, περιμετρικά, στο σημείο όπου το τελάρο θα πάταγε πάνω στα τζάμια του ενυδρείου.  Τα πλαϊνά θα ήταν περίπου 10 εκατοστά πιο ψηλά από τα μακριά του τελάρου, οπότε εκεί πάνω θα έμπαινε το φωτιστικό και τα πορτάκια που θα άνοιγαν-έκλειναν.

Εικόνα 2: Πηχάκι 20αρι  στο σημείο όπου το τελάρο θα πάταγε πάνω στα τζάμια.

Αυτό που με έκανε να χαλάσω αρκετή φαιά ουσία, ήταν και το κυριότερο μέρος του κόλπου. Που και πως θα μπουν τα φώτα και τα ballast.

Η πρώτη απόπειρα και ιδέα όπως θα δούμε, πάτησε πρόκα με αποτέλεσμα να ανατιναχτούν 2 ballasts!! Και επειδή αν δεν πάθεις δεν μαθαίνεις, η δεύτερη ιδέα, στέφτηκε από απόλυτη επιτυχία.

Πολλές λάμπες, αρκετά ballasts, έπρεπε να μπουν έτσι ώστε από την μια να μην έχουμε υγρασία από εξάτμιση, πράγμα που είναι επίφοβο για βραχυκύκλωμα, (και που τελικά δε το γλίτωσα) και από την άλλη να είναι χαμηλά στο νερό, για να μην έχουμε απώλειες σε φως. Μειονέκτημα που δεν μπόρεσα να βρω λύση, το ανέβασμα θερμοκρασίας του νερού. Οι 5 λάμπες 55 βατ έκαστη, (p.c), ανεβάζουν την θερμοκρασία του νερού 1-2 βαθμούς, ανάλογα με την θερμοκρασία του χώρου.

Αναπόφευκτο λοιπόν.

Τα κινητά μέρη του καπακιού, σαν πορτάκια ας πούμε, δεν θα έχουν δέσιμο με το υπόλοιπο καπάκι, για να έχουμε ευκολία στο άνοιξε κλείσε.

Θα δούμε στις φώτο, πως τρυπήθηκε στα σημεία που θέλαμε το καπάκι για να περνάνε καλώδια , σωλήνες , κλπ, και θα δούμε και πως βάφτηκε και περάστηκε με βερνίκι νερού.

Εικόνα 3:  Από την μια μεριά του διαχωριστικού οι λάμπες και από την άλλη τα ballasts.

Η αλλαγή που έγινε στο φωτιστικό, ήταν να βάλω στην μέση του ένα δεύτερο, διαχωριστικό πάτο (Εικόνα 3), που από την κάτω μεριά θα έμπαιναν οι λάμπες, και από την πάνω τα ballasts.

Με αυτό τον τρόπο δεν υπήρχε περίπτωση να πιάσουν υγρασία.

Εικόνα 4 κόψιμο του φωτιστικού για καλύτερο εξαερισμό - απαγωγή θερμότητας

Επιπροσθέτως, το πάνω μέρος του φωτιστικού κόπηκε σε σημεία που θα δούμε, και μπήκαν εξαεριστικά (Εικόνα 4) καθώς και στις άκρες 2 ανεμιστηράκια (Εικόνα 6 - 2) που φυσάν προς τις λάμπες, για να έχουμε και απαγωγή θερμότητας από το σύστημα του φωτιστικού.

Από την μέσα μεριά του έχω βάλει αλουμινοταινία για όσο το δυνατόν περισσότερη αντανάκλαση του φωτός!

Τα ηλεκτρικά μας όλα πιασμένα με τα ειδικά πλαστικά, και από πάνω μια στρώση σιλικόνης για ασφάλεια.

Οι λάμπες επίσης πιασμένες με τον ίδιο τρόπο, για να μην υπάρχει φόβος να κάνουν…μπάνιο!!

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό από ότι περίμενα.

Ε να υποστηρίξουμε και το…καπάκι μας μην πέσει και πλακώσει κάνα…κοράλλι.!!!
 

Το ξύλο αφού τρίφτηκε, στοκαρίστηκε και βάφτηκε με μαύρη ριπολίνη (λαδομπογιά), και από πάνω περάστηκε με βερνίκι νερού. Αυτά από την έξω μεριά.

Όλα τα εσωτερικά είναι περασμένα αρκετά χέρια βερνίκι νερού με βάση πολυουρεθάνης για να είναι ακίνδυνο.
 

Εργαλεία και υλικά που κρίνονται αναγκαία είναι:

• Σέγα

• Δραπανοκατσάβιδο

• Νοβοπανόβιδες διαφόρων τύπων

• Μεταλλικές γωνίες

• Σφικτήρες

• Τρυπάνια ξύλου

• Μια γωνιά μεταλλική

• Σιλικόνη

• Αλουμινοταινία

• Αρκετά μέτρα καλώδιο

• Κατσαβιδάκια ηλεκτρολογικά

• Ποτηροτρύπανα διαφορετικών διαμέτρων

• Μονωτική ταινία

• Λαστιχοταινία

• Κλέμες

• Ξυλόστοκος και σπατουλίτσες στοκαρίσματος

• Γυαλόχαρτα ξύλου

• Και μπύρες!!!!
  
   

Τροποποίηση των κομματιών μας.

Πρώτα με ένα μολύβι ζωγραφίζουμε σε ποια σημεία πρέπει να τρυπήσουμε η κόψουμε τα κομμάτια μας. Είναι κάτι που θέλει πολύ ψάξιμο, και μελέτη, γιατί μετά το κόλλημα του τελάρου, χαιρέτα μας τον πλάτανο…
 

ΚΟΛΛΗΜΑ
 

Αφού έχουμε μετρήσει εξωτερικά το ενυδρείο μας, προσθέτουμε 1 εκατοστό και έχουμε τα μέτρα για το τελάρο, πάντα μετράμε από μέσα.

Εικόνα 5: Ψιλά βελονόκαρφα περίπου στα 4-5 χιλιοστά από την άκρη κάθε σόκορου.

Ψιλά βελονόκαρφα περίπου στα 4-5 χιλιοστά από την άκρη κάθε σόκορου.

Βάζουμε 5-6 σε κάθε μεριά.

Αλείφουμε με ατλακόλ τα 2 προς κόλληση μέρη.

Αφού τα προσαρμόσουμε ώστε να είναι πρόσωπο το ένα με το άλλο, καρφώνουμε τα καρφάκια με προσοχή, και πάντα στα ίσα, το ίδιο κάνουμε και στις 4 γωνίες.

Έτσι έχουμε πολύ γρήγορα και εύκολα το τελάρο.

Σε περίπτωση όπως την δική μου, που έχω κουτί υπερχείλισης, στο ένα πλαϊνό πρέπει να κοπεί το κομμάτι όπου θα χωνέψει μέσα το κουτί.

Επειδή όμως έτσι αδυνατίζει η κατασκευή μας, εξωτερικά στο κόψιμο, βάζουμε πηχάκι από καλό ξύλο, και το βιδώνουμε γερά, ακριβώς να τρέχει όπως το κόψιμο.

Στην γωνία επίσης αυτή, βάζουμε μεταλλικές γωνίες, χωνευτές στο ξύλο.

Όλα αυτά όπως δείχνει η φώτα από πάνω στοκάρονται και δεν φαίνεται τίποτα μετά.

Αφήνουμε 2 ώρες να στεγνώσει το τελάρο μας και μετά από την μέσα μεριά του, κολλάμε περιμετρικά πηχάκι 2 εκατοστών τετράγωνο, όπου αυτό θα ‘ναι το στήριγμα του καπακιού μας πάνω στα τζάμια. Με την ίδια λογική, βελονόκαρφα, κόλλα και το κάνουμε και αυτό.

Έτσι έχουμε έτοιμο το τελάρο μας, με ότι τρύπα και κόψιμο θέλαμε.

Στα σημεία που μπαίνουν οι βίδες φροντίζουμε ώστε να μην προεξέχει το «κεφάλι» τους. Αυτό γίνεται κάνοντας με χοντρότερο τρυπάνι μεγαλύτερη την τρύπα στο έξω μέρος, τόσο που το κεφάλι της βίδας να μπαίνει μέσα στο ξύλο. Μετά στοκάρουμε το κενό ώστε στο τέλος, μετά το βάψιμο, να μην φαίνεται καθόλου το σημείο που έχει μπει η βίδα.

Όπως είναι έτοιμο, το πλακώνουμε στο βερνίκι, και ένα και δυο…και τρία…χέρια.

Όσο αντέξουμε το περνάμε και στο τέλος γίνεται σαν γυαλί !!

 

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΠΑΚΙΟΥ
 

Λαμβάνοντας υπ όψη μας ότι ένα ενυδρείο reef, αποτελείται ως επί το πλείστον από βράχο, έπρεπε να προσχεδιάσω κάτι που θα μου δίνει εργονομία, ευκολία, και ασφάλεια.

Μετά από αρκετά σχέδια κατάληξα να φτιάξω 8 κομμάτια από το ίδιο ξύλο, με την ίδια επεξεργασία, βερνίκι, χρώμα, κλπ. (Εικόνα 6 - 4)

Κάθε πλευρά θα είχε από 4 κομμάτια, άρα διαίρεσα το κάθε μήκος δια 4, πράγμα που μου έδωσε 8 ίσια κομμάτια .

Το κάθε κομμάτι πατάει σε ένα πηχάκι που μπήκε στην πλαϊνή μεριά του φωτιστικού, και από κάτω να <φρενάρει> στα πλαϊνά του τελάρου. Κάθε κομμάτι έχει από ένα μικρό πομολάκι - όχι χρυσό - για να μπορούμε να το σηκώνουμε. Ανάλογα με την προσαρμογή που θα κάνει το κάθε κομμάτι μας οδηγεί σε ψιλοδιορθώσεις.

Όπου δεν πατάει καλά από την μέσα μεριά βάζουμε αυτοκόλλητο λάστιχο, αυτό που βάζουμε στα παράθυρα για να μην μπαίνει το κρύο.
 

Με αυτό τον τρόπο τα κομμάτια πατάνε τέλεια πάνω στο όλο σύστημα.

Μερικές φωτογραφίες που δείχνουν μεγάλο μέρος της διαδικασίας κατασκευής:

Τα κομμάτια πριν το κόλλημα.	Ο τρόπος που γίνεται το κόλλημα γωνία με γωνία.			Το φωτιστικό όπως πλέον έχει κολληθεί.
Τα κυριότερα εργαλεία που χρησιμοποίησα			Εσωτερική επίστρωση του φωτιστικού με αυτοκόλλητη αλουμινοταινία, για να λειτουργεί σαν ανακλαστήρας
Το πηχάκι περιμετρικά από μέσα, όπου πατάει πάνω στα τζάμια		ενίσχυση με πηχάκι περιμετρικά του κοψίματος της υπερχείλισης		προσαρμογή των 8 κομματιών - καπακιών

Φωτογραφίες: Θοδωρής Βελλής