Η ιστορία της πόλης αρχίζει στις αρχές του 4ου αιώνα π.χ και μέχρι την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική.
Κατά την διάρκεια της εκστρατείας εξελίχθηκε σε μια από της σημαντικότερες πόλεις της Μ. Aσίας.

Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής.

Στα 293 π.Χ., ο βασιλιάς Λυσίμαχος ασφάλισε στο οχυρό του λόφου τους θησαυρούς του. Ο Λυσίμαχος ήταν ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος έγινε βασιλιάς της Θράκης, της Μακεδονίας και μέρους της Μικράς Ασίας μέχρι το θάνατο του.

Ο Φιλέταιρος (περίπου 343 – 263 π.Χ)., μετά το θάνατο του Λυσίμαχου ίδρυσε το μικρό κρατίδιο της Περγάμου, που το κράτησε μέχρι το θάνατό του.

O Ευμένης ο Α’ τον διαδεχτηκε και βασιλεψε μεχρι το 241 π.Χ

Ο Άτταλος Α‘ ανιψιός του Φιλέταιρου,(Βασίλεψε από το 241 π.Χ. μέχρι το θάνατό του το 197 π.Χ.), χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού για να εξωραΐσει την Πέργαμο.

O Ευμένης ο Β‘ (197 - 158 π.Χ.), ο γιος του, έχτισε ένα πλήθος ναών και δημόσιων κτηρίων και ανάμεσά τους το βωμό της Περγάμου.


Η Πέργαμος Το 133 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους κι έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό, πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας.

Μετά την επανάσταση των Περγαμηνών κατά των Ρωμαίων (88 π.Χ.) η Πέργαμος απογυμνώθηκε από τα αξιολογότερα μνημεία τέχνης τα οποία μεταφέρθηκαν στη Ρώμη.

Τον 7ο αιώνα έγινε βυζαντινή επαρχία.

Στα 1401 καταστράφηκε εντελώς από τον Ταμερλάνο (μογγόλος κατακτητής), και έμεινε για έναν αιώνα έρημη και ακατοίκητη.

Στα 1450 οι Τούρκοι ξανάχτισαν την πόλη στους πρόποδες του λόφου.

συνέχεια εδώ