Πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κιχλιδες της λίμνης Τανγκανίκα, τόσο για το σχήμα και το χρώμα, όσο και για τον πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα της, κάτι που είναι γνωστό χαρακτηριστικό εξάλλου για όλες τις κιχλιδες.

Ζει στο νότιο τμήμα της λίμνης, σε βάθος που φτάνει τα 50 μέτρα. Υπάρχουν χρωματικές παραλλαγές του είδους ανάλογα με την περιοχή που ζει.

Αν έχουμε ένα ζευγάρι τσεκαρισμένο μπορούμε να το κρατήσουμε σε ένα ενυδρείο από τουλάχιστον 80 λίτρα, ενώ ακόμα καλύτερα θα ήταν ένα μεγαλύτερο. Αν το κρατάμε σε περισσότερα άτομα ή με άλλα είδη της λίμνης χρειάζεται σαφώς μεγάλο ενυδρείο. Προστατεύει την περιοχή του και αυτό είναι σημαντικό σε σχέση με τα υπόλοιπα άτομα του ιδίου είδους. Γίνεται επιθετικό και πρέπει να μπορούν τα υπόλοιπα να βρίσκουν σημεία να κρυφτούν. Γι αυτό τον λόγο διακοσμούμε το ενυδρείο με πολλές πέτρες που θα σχηματίζουν σπηλιές. Συχνά το θηλυκό χρειάζεται σημείο για να γεννήσει στο οποίο δεν χωράει το αρσενικό. Αν διαθέτουμε και αρκετά μεγάλα κελύφη σαλιγκαριών θα είναι ακόμα καλύτερα, αφού συχνά τα θηλυκά γεννούν μέσα σε αυτά.

Η θερμοκρασία είναι καλή από 24 C° μέχρι και 28 C°. Δεν αντέχουν όμως ιδιαίτερα ψηλές θερμοκρασίες, κάτι που συμβαίνει το καλοκαίρι με τους καύσωνες και άρα πρέπει να φροντίσουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Tο νερό πρέπει να είναι σκληρό με γενική σκληρότητα μέχρι 20  dGH και το ίδιο και ανθρακική, μέχρι 20 dKH, Το pH από 7.5 μέχρι και 9. Έχει διαπιστωθεί ότι ειδικά τα ενήλικα άτομα έχουν ευαισθησία στις μεγάλες αλλαγές νερού. Πρέπει να κάνουμε αλλαγές λοιπόν συχνές και μικρές και να προσέχουμε να μην έχει το φρέσκο νερό χαμηλότερη θερμοκρασία από αυτή του ενυδρείου.

Τα αρσενικά, ενώ είναι σχετικά ήρεμοι συγκάτοικοι για άλλα είδη, μεταξύ τους μπορούν να γίνουν βίαια, οπότε και προτιμάμε να κρατάμε ένα αρσενικό, εκτός και διαθέτουμε ένα πραγματικά μεγάλο ενυδρείο. Μπορούμε να τα κρατάμε μαζί με άλλα είδη από την λίμνη Τανγκανίκα, αλλά καλό είναι να μην πρόκειται για είδη που κολυμπούν γρήγορα, γιατί σε αυτή την περίπτωση τα A. calvus δεν προλαβαίνουν την τροφή και μένουν νηστικά. Βλέπουμε λοιπόν πόσους παράγοντες πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όταν πρόκειται να βάλουμε μαζί διαφορετικά είδη.

Για τροφή πρέπει να ρίχνουμε καταψυγμένη ή αν έχουμε την δυνατότητα, ζωντανή. Εγώ κάθε δεύτερη μέρα τους ρίχνω λάρβες κουνουπιών που ακόμα και τον χειμώνα βρίσκω στην λίμνη. Ψάρια που είναι πιασμένα στη φύση δύσκολα θα φάνε τροφή σε φυλλαράκι, ενώ όσα είναι από αναπαραγωγές συνήθως έχουν μάθει και σε αυτή την τροφή. Όταν όμως φάνε μερικές μέρες ζωντανή, διαπίστωσα ότι μετά περιφρονούν την αποξηραμένη. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν τους ρίχνω κάθε μέρα λάρβες.

Δεν γίνεται ιδιαίτερα μεγάλο ψάρι, αφού το αρσενικό φτάνει κατά μέσο όρο τα 12 - 14 cm ενώ το θηλυκό μόλις τα 6 cm. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε τα αρσενικά από τα θηλυκά βασιζόμενοι στο χρώμα, αφού και τα δυο φύλα μοιάζουν μεταξύ τους. Διαφορά θα δούμε στο μέγεθος, αλλά μόνο όταν πρόκειται για ενήλικα άτομα. Σε αυτή την περίπτωση το αρσενικό ξεχωρίζει και από το γεγονός ότι έχει πιο μυτερά πτερύγια και λίγο πιο μεγάλα από το θηλυκό.

Όπως είπαμε και πιο πάνω τα θηλυκά γεννούν μέσα σε κελύφη σαλιγκαριών, αλλά αν δεν έχουν, γεννούν και με σχισμές που δημιουργούν οι πέτρες που έχουμε στο ενυδρείο. Κάνουν από 50 μέχρι και 200 αυγά. Μετά από 60 περίπου ώρες εκκολάπτονται  και τα φυλά η θηλυκή. Δέκα μέρες μετά την γέννα τα μικρά αρχίζουν να κολυμπούν και τότε πρέπει να αρχίσουμε και το τάϊσμα. Το ιδανικό είναι αρτέμια, αλλά μπορούμε να τα ταΐσουμε και τροφή για ενήλικα, αν την τρίψουμε ώστε να γίνει σχεδόν σκόνη. Αυτό όμως πρέπει να ξέρουμε ότι θα επιβαρύνει το ενυδρείο. Γενικά το είδος αυτό δεν μεγαλώνει γρήγορα, ανεξάρτητα από το είδος τροφής που θα ταΐζουμε.