Κάποια στιγμή την Άνοιξη σκέφτηκα να βάλω κάποια ψάρια μέσα στην λίμνη, παρά τα προβλήματα της με την απώλεια νερού. Μου έγινε πρόταση από Pet shop να πάρω ένα ζευγάρι σκαλάρια (Pterophyllum scalare). Έχοντας ακούσει ότι έχουν γίνει αναπαραγωγές σε εξωτερικό χώρο αυτών των ψαριών εδώ στην περιοχή της Πάτρας, αποφάσισα να τα πάρω, αφού όπως μου είπαν ήταν εξακριβωμένο ότι πρόκειται για ζευγάρι. Εκείνες τις ημέρες το νερό ήταν σχετικά πράσινο από την αιωρούμενη αλγη και μόλις έριξα τα ψάρια μέσα στην λίμνη εξαφανίστηκαν στο βάθος. Ήταν στις 7 - 6 - 2005

Πρέπει να πω ότι μετά από μερικές μέρες και μετά από μάταιες προσπάθειες να τα δω, το πήρα απόφαση ότι δεν επιβιώσαν από την αλλαγή περιβάλλοντος.

Μετά από έναν μήνα περίπου, η στάθμη του νερού έπεσε κι άλλο και ταυτόχρονα το νερό καθάρισε πολύ. Τότε είδα για πρώτη φορά τα ψάρια να κινούνται με άνεση και να έχουν εξοικειωθεί με το περιβάλλον. Απλά όλον αυτό τον καιρό φρόντιζαν να μένουν μακριά από την επιφάνεια, αφού δεν πρόκειται για είδη που ψάχνουν τροφή στην επιφάνεια του νερού. Παράλληλα μένουν στο βάθος από ένστικτο, για να μην κινδυνεύουν από θηρευτές όπως είναι τα πουλιά.

Άρχισα να τα παρατηρώ και πολύ σύντομα τα είδα να γεννούν αυγά πάνω σε ένα φύλλο από νούφαρο, το οποίο είχε αρχίσει να σαπίζει και είχε βυθιστεί στο νερό. Από εκείνη τη στιγμή δεν τα έχανα από τα μάτια μου περιμένοντας να δω τι θα απογίνει. Φύλαγαν τα αυγά συνέχεια, πότε το ένα και πότε το άλλο. Κάποιες φορές που πήγαινε κοντά ο βάτραχος και τα πόδια του πλησίαζαν τα αυγά, τον χτυπούσαν στο πόδι και τον ανάγκαζαν να εξαφανίζεται, παρά το γεγονός ότι ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτά. Είναι το χαρακτηριστικό θάρρος που έχουν οι πιο πολλές κιχλιδες όταν φυλάνε τα αυγά τους. Λίγες μέρες αργότερα όμως τα είδα να κυκλοφορούν σε διάφορα σημεία της λίμνης και κατάλαβα ότι δεν κατάφεραν να εκκολαφτούν τα αυγά. Αυτό το παιχνίδι έγινε πολλές φορές ακόμα όλο το καλοκαίρι χωρίς αποτέλεσμα. Έκαναν αυγά και μετά τα έχαναν.

Στα μέσα Σεπτέμβρη αποφάσισα να τα βγάλω από την λίμνη και να τα μεταφέρω σε ένα ενυδρείο αφού οι θερμοκρασίες άρχισαν να πέφτουν σιγά σιγά.

Στο ενυδρείο έγινε η ίδια ιστορία. Κάθε τόσο να βλέπω αυγά και μετά να ασπρίζουν και να χαλάνε. Παρατηρώντας καλύτερα κάποια στιγμή μου φάνηκε ότι τελικά και τα δυο έκαναν αυγά, πότε το ένα και πότε το άλλο. Ίσως επρόκειτο για δυο θηλυκά και αυτός ήταν ο λόγος της αποτυχίας τους. Είναι συχνό φαινόμενο, αν δεν υπάρχει αρσενικό άτομο στο ενυδρείο, πολλές κιχλίδες να κάνουν αυγά και αν δεν τα παρατηρήσουμε προσεκτικά δεν καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για δυο θηλυκά, αφού οι κινήσεις τους είναι οι χαρακτηριστικές ενός ζευγαριού. Φυσικά πρόκειται για μια υπόθεση. Ακόμα δεν ξέρω σίγουρα αν είναι ζευγάρι ή όχι.

Αυτό που είδα μετά από αρκετές μέρες ήταν ότι το ένα έκανε επίθεση στ άλλο για μερικές μέρες. Δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο γίνεται αυτό, αλλά υποθέτω ότι του καταλογίζει την επαναλαμβανόμενη αποτυχία της γέννας.

Αυτό όμως μου έδωσε ελπίδες ότι το επόμενο καλοκαίρι, θα καταφέρω να κάνω αναπαραγωγή στην λίμνη. Οι συνθήκες κατά τα άλλα είναι ιδανικές και σίγουρα τα μικρά θα βρίσκουν άφθονη τροφή σε τόσο μεγάλη δεξαμενή.

Πρώτα όμως θα χρειαστεί να γίνει από την αρχή η επιδιόρθωση της λίμνης κατά τον Απρίλη.

Μερικές μέρες αργότερα:

Έκανα μια σκέψη που τελικά αποδείχτηκε σωστή.

Έχω εδώ και κάποια χρόνια ένα πλαστικό δοχείο μέσα στο οποίο βρίσκεται ρητίνη. Πρόκειται για ανταλλακτικό επαγγελματικής μηχανής για καφέ από αυτές που έχουν όλες οι καφετέριες. Για να μην μαζεύουν άλατα έχουν τη ρητίνη την οποία πρέπει να ανανεώνουν με αλάτι.

Δοκίμασα λοιπόν να κάνω μια αλλαγή 30% του νερού του ενυδρείου βάζοντας το νέο νερό να περνάει πρώτα από την ρητίνη. Με αυτό τον τρόπο το μόνο που γίνεται είναι να χαμηλώνει η γενική σκληρότητα, κάτι που έχω τσεκάρει και πιο παλιά σε ενυδρεία.

Δεν μέτρησα την νέα σκληρότητα για να δω την διαφορά, αλλά ήμουν σίγουρος ότι είχε χαμηλώσει.

Παράλληλα μέσα στο ενυδρείο έβαλα και ένα δίχτυ με τύρφη. Το ενυδρείο έχει εσωτερικό φίλτρο και γι αυτό έβαλα το δίχτυ απλά να κρέμεται σε κάποιο σημείο μέσα στο νερό.

Το αποτέλεσμα ήταν τελικά την επόμενη φορά που γέννησαν τα ψάρια, να δω κάποια λίγα μωρά. Με αυτό τον τρόπο βεβαιώθηκα ότι τελικά είναι όντως ζευγάρι τα σκαλάρια και άρα ο λόγος που χαλούσαν τα αυγά ήταν η σκληρότητα του νερού.

Σε επόμενη γέννα θα φροντίσω να βελτιώσω ακόμα πιο πολύ τις συνθήκες για να δω τι θα γίνει.