Όποτε άκουγα για θαλασσινό ενυδρείο με έπιανε ένα δέος μόνο και μόνο στην ιδέα αυτή. Και όμως, το 1991 το πρώτο ενυδρείο μου ήταν θαλασσινό. Ένα τανκ των 180 λίτρων, λίγη παρακίνηση από ένα φίλο, και πήραμε τις μάσκες και τα βατραχοπέδιλα για κατάδυση. Μετά από ώρες και μέρες κατέληξα στη απόφαση οτι θα το έκανα θαλασσινό με ψάρια δικά μας. 4 δοχεία των 40 λίτρων έκαστο, και μερικές ψαροπαγίδες (κιούρτοι) και φύγαμε. Απόβαση πρώτη στην Ανάβυσσο όπου ξεκίνησε η περιπέτεια. Δυο «σπαράκια» ήταν τα πρώτα που μπήκαν στο <μαντρί> και ως εκ τούτου συνελήφθησαν και με συνοπτικές διαδικασίες, τάχιστες, και αφού πρώτα γέμισαν τα δοχεία με θαλασσινό νερό, φύγαμε για το σπίτι. Άδειασμα το νερό στο ενυδρείο, μερικές πέτρες και άμμος, και μπλουμ τα σπαράκια. Το πρώτο πείραμα στέφθηκε απόλυτα επιτυχές, καθότι οι σπάροι - πολύ σκληρά και ανθεκτικά ψάρια - έζησαν και βασίλεψαν για πολλούς μήνες μέσα. Κάθε μήνα 2 δοχεία νερού από θάλασσα πάντα έκαναν τις αλλαγές! Μετά την πρώτη αυτή επιτυχία, άρχισε να με τυραννάει η αναζήτηση για το ποια ψάρια και σε τι ποσότητες μπορούσαν να ζήσουν μέσα στο ενυδρείο. Λογικά τα αφρόψαρα και τα ψάρια ανοικτής θαλάσσης αποκλειόταν να επιβιώσουν, άρα γαύροι γιοκ!!! Πετρόψαρα και ψάρια μέσου βάθους θα ήταν τα επόμενα που θα με προσέλκυαν. Πέρασαν γύλοι, χειλούδες, σαργουδάκια και ένας ροφός που στο τέλος, μετά δηλαδή από 3 χρόνια κατέληξε στην κατσαρόλα σε μια στιγμή που αποφάσισα να σταματήσω το πήγαινε έλα στη θάλασσα, μιας και τα χέρια μου από το κουβάλημα μάκρυναν κατά 10 εκ το ένα.

Αυτή λοιπόν εν ολίγοις ήταν η πρώτη επαφή με το αλμυρό νερό. Ένα - δυο χρόνια αποχής από το άθλημα λόγω γαμήλιων ετοιμασιών, και μετά πάλι βουρ με ψάρια γλυκού νερού, αυτή την φορά. Κατέληξα στο τέλος του 2004 με 6 ενυδρεία που φιλοξενούσαν όλα Malawi αφρικάνες.

Νοέμβρης του 2004 και κατά την διάρκεια της έκθεσης που είχε ο σύλλογος στο ΕΚΕΠ, εν μέσω αστείων και σοβαρών, άρχισε η πλάκα περί θαλασσινού, μιας και μέχρι τότε το έπαιζα πολέμιος του θέματος.

Θέμα που τελικά με έκανε να πέσω στον πειρασμό να κάνω ένα δοκιμαστικό θαλασσινό ενυδρείο, fish only σαν ξεκίνημα, reefακι στην κατάληξη, με την προϋπόθεση ότι θα έτρεχε σωστά και χωρίς αναποδιές.

15 Φλεβάρη 2005 ήταν η μέρα που άρχισε να τρέχει χωρίς ψάρια μέσα, δοκιμαστικά προς αποφυγή περαιτέρω λαθών που μετά το στήσιμο θα ήταν απαγορευτικά να υπάρξουν. Των φρονίμων τα παιδιά ...δηλαδή.

Η πορεία που ακολούθησε η κατασκευή του, από το πρώτο έως το τελευταίο βήμα έχει καταγραφεί από φωτογραφίες που θα δούμε παρακάτω με ένα μικρό σχόλιο σε κάθε μια.

Ο εξοπλισμός ήρθε από Ολλανδία και Αμερική, με κάποια προβληματάκια αλλά τελικά τέλος του Γενάρη ήταν όλα εδώ.

Το ενυδρείο ήταν ενός φίλου, που του παρουσίασε διαρροή, το κληρονόμησα, και μετά από ένα γενικό ξήλωμα το κόλλησα πάλι από την αρχή.

Επίσης ένα ηλεκτρονικό μπάλαστ καθώς και μια PC λάμπα 55 w, ήρθαν στα χέρια μου.

Από το σημείο αυτό και μετά τα πάντα ήταν ιδιοκατασκευές, τουλάχιστον αυτά που μπορούσα να κάνω.

Επόμενο βήμα ήταν η τροποποίηση ενός ενυδρείου σε sump. Δύσκολο, από την άποψη ότι έπρεπε να μελετηθεί από πάσης πλευράς, λόγω του ότι μέσα εκεί θα έπρεπε να μπουν τα πάντα, από υλικά φιλτραρίσματος μέχρι UV λάμπα. Ένα refugium δηλαδή.

Το plexi-glass ήταν το καλύτερο για την δουλειά αυτή. Τα χωρίσματα καθώς και η ευκολία στο κόψιμο του υλικού αυτού, ήταν για μένα το ιδανικό. Μετά από 4-5 δοκιμές στη διάταξη υλικών, skimmer, αντλίες, φίλτρο άμμου, UV λάμπα, κυκλοφορητές, θερμοστάτες, όλα (ή σχεδόν όλα) πήγαν καλά.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ