Ξεκίνησα με ένα 25λιτρο ενυδρειάκι και ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι σε λίγο καιρό θα μπορούσα να έχω τα λίτρα που θαύμαζα, έβλεπα και μελετούσα συνεχώς σε διάφορες φωτογραφίες με πανέμορφα ενυδρεία χομπιστών.

Τα φυτά με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή κι έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα ότι το ενυδρείο - του οποίου την κατασκευή παρουσίασα εδώ - θα είναι φυτεμένο με τους ανάλογους κατοίκους του.

 Σχεδίασα το aquascape που επιθυμούσα και βάδισα σύμφωνα με αυτό. Φυσικά αυτό ήταν η βάση της διαμόρφωσης μου και από κει και πέρα έγιναν πολλές αλλαγές, μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ακόμα και σήμερα συνεχίζω να κάνω αλλαγές, οι οποίες πλέον βασίζονται στην λεπτομέρεια.

 Παρουσιάζω λοιπόν βήμα βήμα το εσωτερικό στήσιμο του ενυδρείου μου:

 Το βασικό σχέδιο που ήθελα να ακολουθήσω είναι αυτό που βλέπουμε στην φωτογραφία Α. Στην αριστερή πλευρά του ενυδρείου ήθελα να υπάρχει ένα “βουνό” χωρίς όμως να το δημιουργήσω από φελιζόλ. Έψαξα αρκετό καιρό να βρω το ξύλο που ντύνοντας το θα μου έδινε το σχήμα ενός “βουνού” ή τα ξύλα που δένοντας τα θα έδινα το σχήμα αυτό. Τελικά βρήκα και τοποθέτησα το ξύλο που φαίνεται στην φωτογραφία. Στο μεσαίο τμήμα ήθελα να υψώσω το χαλίκι τόσο ώστε να δημιουργήσω έναν λόφο. Στην φωτογραφία Β η πρώτη λανθασμένη προσπάθεια με μεγάλη πέτρα πάνω από το υψωμένο χαλίκι που φυσικά δεν θα κρατιόταν στο μέλλον στη θέση του.

Δεξιά θα φυτεύονταν φυτά και θα δημιουργούσα ένα μικρό δρομάκι ανάμεσα τους.

Όλη η πλάτη θα γέμιζε με ψηλά φυτά. Το μεσαίο τμήμα με τον λόφο θα δημιουργούσε ένα άνοιγμα που μαζί με το μπροστινό μέρος με τον μελλοντικό χλωροτάπητα θα μου έδινε αρκετό χώρο οπτικά για να θαυμάζω τα ψαράκια μου.

Φωτογραφία Α

Φωτογραφία Β

Όσον αφορά το μπροστινό τμήμα του ενυδρείου ήθελα να είναι ανισόπεδο δηλαδή το αριστερό τμήμα που πατούσε το ξύλο να έχει πιο πολύ χαλίκι από όλο το υπόλοιπο.

Κάτι σαν δύο επίπεδα δηλαδή. Οπότε έπρεπε να κρατήσω και πάλι το χαλίκι πιο ψηλά. Τοποθέτησα λοιπόν πέτρες στο μήκος που ήθελα να χωρίσω τα δύο τμήματα.

Στο μέλλον δεν ήξερα ότι με το στρώσιμο ενός χλωροτάπητα τα δύο αυτά επίπεδα δεν θα ήτανε ευδιάκριτα, ώστε να δώσω περισσότερο ύψος από την αρχή της δημιουργίας τους. Αλλά ακόμα και αυτό το αποτέλεσμα με ικανοποίησε αρκετά.

Μπήκαν τα πρώτα φυτά εντελώς πρόχειρα για να αρχίσω να δουλεύω λίγο με λιπάσματα και με συνθήκες νερού. Το στρώσιμο του νερού έγινε χωρίς ψάρια με αμμωνία.

Μπήκαν τα πρώτα φυτά...

Αφού πλέον ήτανε σίγουρα αποτυχημένη η προσπάθεια μου με το κεντρικό σημείο άρχισα εκ νέου προσπάθειες δημιουργίας το λόφου. Τοποθέτησα πέτρες δημιουργώντας σκαλοπάτια και το χαλίκι πλέον κρατιόταν σίγουρα στην θέση του (Φωτογραφία Γ).

Αργότερα ενίσχυσα τις πέτρες αυτές με ένα κομμάτι ξύλου στο κέντρο της βάσης του λόφου (φωτογραφία Δ) του οποίου την εξέλιξη βλέπουμε στην φωτογραφία Ε.

Φωτογραφία Γ

Φωτογραφία Δ

Φωτογραφία Ε

Στην αρχή δοκίμασα για χλωροτάπητα την Riccia fluitans με τούλι, με σίτα αλουμινίου, δεμένη σε πέτρες ή καρύδες αλλά τελικά κατέληξα στο Glossostigma elatinoides. Ήθελα να πειραματιστώ.

Από την αρχή είχα καταλήξει στο μεγαλύτερο ποσοστό των φυτών που θα είχα στο ενυδρείο μου και στην πορεία απλώς πρόσθεσα κάποια που επίσης θα ήθελα.

Στην παρακάτω φωτογραφία νέοι πειραματισμοί με τα φυτά που τα περισσότερα από αυτά συνέχιζαν να τοποθετούνται πρόχειρα μέχρι να συγκεντρώσω αυτά που ήθελα αλλά και σαν δείκτης στο aquascape μου.

Ώσπου μια ωραία μέρα έφτασα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. (Λεπτομέρειες στην παρουσίαση)

Μου πήρε έναν χρόνο ακριβώς η όλη διαμόρφωση.

Πέρασα ατυχήματα, διάφορα είδη άλγης, αρρώστιες και σίγουρα πολλές ώρες σκυμμένη μέσα στο ενυδρείο. Όλα αυτά τα θυμάμαι σαν μια όμορφη εμπειρία η οποία θα είναι ο οδηγός μου για ότι θα συναντάω από δω και πέρα.

Σαν συμπέρασμα μου από όλη την χρονιά που πέρασε και σαν αρχάρια στο χόμπι θα έλεγα ότι τελικά εκτός από την μαγεία που προσφέρει ένα ενυδρείο, εκτός από την αγάπη που υπάρχει μέσα μας για τα ζωντανά του, όσο ασχολείσαι μαζί του τόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση γεμίζεις.

Είναι ένα aquascape ζωής!

Ευχαριστώ τα μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Φίλων του Ενυδρείου και το Τάκη Τσάμη που μου έδωσαν την χαρά να κάνω το όνειρο πραγματικότητα και κατόπιν να το εκφράσω.