Είναι εντυπωσιακό! Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν στο άκουσμα της λέξης «ενυδρείο» ήταν νερά στο πάτωμα, κουβάδες, λάστιχα, σφουγγάρια και υαλοβάμβακες! Μέγα λάθος! Αυτό που θυμάμαι από την εποχή που βρισκόμουν στο αντίπαλο στρατόπεδο είναι… η γκρίνια μου!!! «Πάλι θα αλλάξεις νερό; Αμάν πια με αυτά τα σφουγγάρια, στάζουν πάνω στα χαλιά! Δεν κάνεις κάτι με αυτά τα καλώδια; Κάθε φορά που περνάω σκοντάφτω!»... και πολλά άλλα που δεν θέλω να θυμάμαι! Και πολύ σωστά! Δεν ξέρω αν αυτή η συμπεριφορά ήταν λάθος. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ήταν αδικαιολόγητη.

Παρ' όλα αυτά, κάθε ώρα και στιγμή το βλέμμα μου ήταν πάνω σε αυτό το «οικογενειακό»  ενυδρείο! Παρακολουθούσα τα ψάρια προσπαθώντας να καταλάβω από την συμπεριφορά τους αν τους άρεσε να μένουν μαζί μας! Και ξέρετε κάτι; Πολύ τους άρεσε! Μέχρι και τα πρόσωπά μας ξεχώριζαν! Τον Τάκη τον εκτιμούσαν δεόντως γιατί τα τάιζε, την Φαίδρα την καμάρωναν που μεγάλωνε και εμένα προσπαθούσαν να μου τραβήξουν την προσοχή μιας και καταλάβαιναν ότι δεν είμαι και ιδιαίτερα φανατική!!! Προσπαθούσαν να με μεταπείσουν φαίνεται...  Που να ήξεραν...

Να φανταστείτε, όταν ερχόταν σπίτι κάποιος που δεν τον είχαν ξαναδεί, απλά τον αγνοούσαν και όταν κάποιος δεν τους άρεσε δεν έβγαιναν από τις κρυψώνες τους με τίποτα! Μη σας πω ότι το χαιρόμουν κιόλας! Βλέπετε… είμαι εκ φύσεως κτητική, και ήθελα αποκλειστικότητα!

Θυμάμαι κάθε φορά που χρειάστηκε να «χαλάσει» το ενυδρείο προκειμένου να βγάλουμε από μέσα τα δεκάδες μικρά που κυκλοφορούσαν… θυμάμαι κάθε φορά που αυτά τα μικρά έμπαιναν σε αυτές τις στενάχωρες πλαστικές σακούλες για να μεταφερθούν προς άγνωστη κατεύθυνση! Θυμάμαι αυτό το αντίο που μου έκοβε την ανάσα...

Και ξαφνικά μια ωραία πρωία αποφάσισα να περάσω «απέναντι»! Δηλαδή στην πλευρά των… καλών!

Σωστό; Σίγουρα πάντως, ΟΧΙ λάθος! Η αλήθεια είναι ότι είχαν μεσολαβήσει διάφορα που με έκαναν να αλλάξω γνώμη και να σκέφτομαι συνέχεια ψάρια και ενυδρεία! 

Το περίεργο είναι ότι δεν προσπάθησε κανένας να με κάνει να αλλάξω γνώμη, μόνη μου το αποφάσισα! Τα ‘θελα… και τα έπαθα!  Έπεσα τελικά στην παγίδα! Ποια παγίδα;

Μια «παγίδα», με 84 λίτρα νερό, πέτρες, άμμο, 2 Anubias, και 4 πανέμορφα Ps. socolofi! Τέσσερα πανέμορφα, υπερκινητικά, νευρικά και λίγο φοβητσιάρικα ψαράκια, που μέρα τη μέρα γίνονται όλο και πιο αποκαλυπτικά! Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω αν είναι αρσενικά ή θηλυκά!

Να σας τα συστήσω: από το ισόγειο μέχρι και τον δεύτερο όροφο… ο Γολιάθ! Εκτός από το υπέροχο μπλε χρώμα του, έχει και πολλή ισχυρή προσωπικότητα 

Είναι επιθετικός, κτητικός και περήφανος!  Και πρέπει να με συμπαθεί πολύ! Δεν ξέρω αν φαντάζω όμορφη  στα «ψαρίσια» του μάτια, πάντως στα ψαρίσια του αυτιά ακούγομαι… ρυθμική! Από τις πρώτες μέρες που μετακόμισε σπίτι μας, του χτύπαγα με το χέρι μου το τζάμι και αυτός ερχόταν όλο χαρά! Μόνο που δεν άφηνε κανένα άλλο από τα ψαράκια μου να έρθει να με χαιρετήσει! Είναι μάλλον λίγο ζηλιάρης, γι’ αυτό! Και μάλιστα…πιάνει και πολύ χώρο! Διεκδικεί  σχεδόν το μισό ενυδρείο και συνήθως δεν επιτρέπει σε κανένα άλλο ψάρι να πλησιάσει! Εκτός από μία μικρή εξαίρεση! Πραγματική μικρή! Τη μικρή Δουλτσινέα! Το μικρότερο από τα 4 Ps. socolofi μου!

Η αλήθεια είναι πως η Δουλτσινέα με εκνεύριζε στην αρχή! Το μόνο που την ένοιαζε ήταν να κρυφτεί! Και για φαγητό ακόμα … δεν έβγαινε! Είχε καθυστερήσει και η ανάπτυξή της τόσο, που αναγκάστηκα να την ταΐζω σχεδόν με το χέρι μου! Όχι ακριβώς έτσι, πάντως, για αρκετές μέρες τις έβαζα ταμπλέτες πάνω στην πέτρα της, ελπίζοντας τα άλλα ψάρια να μην τις φάνε! Τώρα τελευταία φέρεται πιο έξυπνα! Σιγά σιγά άρχισε να καλοπιάνει το Γολιάθ, να του κάνει φούρλες, να του ρίχνει λοξές ματιές όλο υπονοούμενο και ως θηλυκό και αυτή… τα κατάφερε! Έγινε η επίσημη αγαπημένη του!  Και αυτός τις κάνει όλες τις χάρες! Ακόμα και τα στραβά μάτια κάνει αν χρειαστεί! Είναι η μόνη που της επιτρέπεται η είσοδος στο «βασίλειο» του Γολιάθ και μπορεί να  μπει ελεύθερα να ψάξει για τροφή, να καθαρίσει τα βράγχια της με άμμο και να κάνει  τις  βουτιές της εδώ και εκεί! Υποψιάζομαι- μιας και δεν είμαι σίγουρη ακόμα- ότι  πρόκειται για ένα αρσενικό και ένα θηλυκό Ps. socolofi που φλερτάρουν και προετοιμάζονται για… πρεμιέρα! Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ο Γολιάθ, προσπαθεί να φέρει τη Δουλτσινέα στα «νερά» του, κάνοντας παράλληλα μία «επένδυση»… για το μέλλον!!!

Αυτό το Ps. socolofi στο… ρετιρέ είναι ο Σαμσών!!! Πολύ δυναμικός, ριψοκίνδυνος και όταν φτάνει στα όριά του τσακώνεται με τον Γολιάθ, διεκδικώντας τη «βασιλεία»!  

Από την πρώτη μέρα που ήρθε σπίτι διάλεξε την καλύτερη μεριά για να κατοικήσει! Δωμάτιο με θέα, ευάερο, ευήλιο και προπάντων το καλύτερο παρατηρητήριο του ενυδρείου! Υποψιάζομαι ότι κάτι έχει στο μυαλό του για το μέλλον! Δεν πρέπει να του αρέσει και πολύ που είναι δεύτερος! Μην σας πω ότι πολλές φορές τον έχω πιάσει να γλυκοκοιτάζει τη Δουλτσινέα!!! Προχθές μάλιστα τον είδα που κάτι της έλεγε στα κρυφά , στην πίσω αριστερή γωνία του ενυδρείου! Υποψιάζομαι ότι είναι αρσενικό από την συμπεριφορά του. Αν είναι έτσι όμως, κάποια στιγμή θα αρχίσουν οι καυγάδες... και αργά ή γρήγορα, ένα από τα δύο αρσενικά θα πρέπει να αποχωρήσει!

Το 4o Ps. socolofi μου – εγώ τον λέω Δον Κιχώτη – είναι ο «μοναχικός καβαλάρης» του ενυδρείου! Είναι τόσο έξυπνος, που έχει βρει τον τρόπο να πηγαίνει όπου θέλει, χωρίς να τον αντιλαμβάνεται το μεγάλο αφεντικό, ο Γολιάθ! ! Μόνο εγώ τον βλέπω να σκάβει στη άμμο προσπαθώντας να φτιάξει διαμπερείς κρυψώνες για να ελέγχει την κίνηση και παράλληλα να αλλάζει και την διακόσμηση του ενυδρείου! Τελικά ο Δον Κιχώτης μου, είναι ο μόνος που κάνει ότι θέλει! Ίσως το μικρό του μέγεθος να είναι αυτό που  βοηθάει περισσότερο απ’ όλα! Οι άλλοι δύο μάλλον, δεν τον βλέπουν ανταγωνιστικά! Υποψιάζομαι όμως ότι έχει αρχίσει να τους βλέπει αυτός! Αλλιώς γιατί να μην τον νοιάζει και πολύ τώρα πια να κρύβεται; Πρέπει να έχει κάποιο σχέδιο, αν και ακόμα τι να σας πω; Δεν μπορώ να καταλάβω! Αυτό που έχω καταλάβει και μάλιστα πολύ καλά είναι ότι…μπορείς να τον βρεις οπουδήποτε μες το ενυδρείο! Εκτός από ένα καλό σημείο για να τον φωτογραφήσεις!!!

Τα ψάρια μου, τώρα που είναι ακόμα μικρά, τρώνε δύο φορές την ημέρα! Τα ταΐζω Tetra phyll και μία τροφή φτιαγμένη από μπιζέλια, γαρίδες  και σπιρουλίνα που έφτιαξα με τα χεράκια μου, ακολουθώντας φυσικά τις οδηγίες του Ad Konings  και του Ανδρέα Ηλιόπουλου!!! Και οι δύο τροφές τους αρέσουν πολύ! Όμως, παρ’ όλο που είναι ψάρια, προτιμούν περισσότερο το… σπιτικό φαγητό!

Καμιά φορά, βγαίνουν και με χαιρετάνε! Ο Γολιάθ από τη χαρά του έρχεται κοντά στο τζάμι και αν ήταν δυνατόν θα πήδαγε και έξω από το ενυδρείο. Η  μικρή Δουλτσινέα παίρνει άμμο στο στόμα και την εκσφενδονίζει προς όλες τις κατευθύνσεις σαν ένα μικρό σιντριβάνι, ο Σαμσών κοιτάει όλο καχυποψία - είναι λίγο "κλειστός τύπος" και ο Δον Κιχώτης αν και ιππότης δεν είναι καθόλου ευγενικός! Φροντίζει να λάμπει... δια της απουσίας του, όπως πάντα δηλαδή!!!

Όμως υπάρχουν ακόμα εκείνες οι φορές που εγώ δεν τα βλέπω.

Είμαι όμως σίγουρη ότι αυτά με παρακολουθούν με την άκρη του ματιού τους! Έχουν αρχίσει σιγά σιγά να με εμπιστεύονται και ελπίζω πως σε λίγο καιρό θα έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι!

Όμως… συγνώμη ψαράκια..

Μπορείτε να μου πείτε ποια από εσάς είστε αρσενικά και ποια θηλυκά;

Ίσως χρειαστεί να σας αλλάξω… τα ονόματα!!! Σωστά;;