gikydor

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΠΟΝΣΑΙ ΕΝΥΔΡΕΙΑ ΕΜΕΙΣ... ΛΙΜΝΗ


ΕΝΥΔΡΕΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΕΝΥΔΡΕΙΩΝ

BONSAI

Η ΛΙΜΝΗ ΜΑΣ

ΕΡΠΕΤΑ

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΤΕΧΝΗ

 

 

Symphysodon discus

Του Γιάννη Βασιλόπουλου

 

Θα έχετε όλοι σας ακούσει διάφορες συζητήσεις ανάμεσα σε δισκόφιλους χομπίστες - ακόμα και σε διάφορα διεθνή Discus fora (π.χ. Discus-L) - σχετικά με τις συνθήκες που πρέπει να κρατούνται οι δίσκοι μέσα στο ενυδρείο. Δεν είναι λίγοι δε, αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο δίσκος δεν έχει περισσότερες απαιτήσεις από τα υπόλοιπα ψάρια του γλυκού νερού ενώ κάποιοι άλλοι απλώς ισχυρίζονται ότι όλα αυτά που γράφονται και λέγονται περί των δήθεν ειδικών συνθηκών που απαιτούνται για την σωστή διατήρηση τους στο ενυδρείο είναι απλά υπερβολές. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να βάλουμε σε μια τάξη κάπως τα πράγματα, συνδυάζοντας τόσο διάφορες θεωρίες από πολύ γνωστούς Discus - experts, όσο και διεθνείς πρακτικές σχετικά με αυτό που ονομάζεται Professional Discus Keeping.

Ξεκινώντας θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι συνθήκες διαβίωσης των δίσκων (Symphysodon discus) στις φυσικές τους συνθήκες όπως π.χ. στους ποταμούς Rio Negro,  Abacaxis and Trombetas του Αμαζονίου περιλαμβάνουν πολύ «όξινα» (5<pH<6.5) και πολύ «μαλακά» νερά (15ppm<Total Dissolved Solids-TDS<30ppm). Με αυτό σαν δεδομένο και αν αναλογιστούμε ότι το νερό στις χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής αποκλίνει κατά πολύ από τις παραπάνω τιμές καταλαβαίνουμε τους λόγους για τους οποίους για πολλά χρόνια η κράτηση Άγριων δίσκων σε συνθήκες αιχμαλωσίας θεωρείτο πολύ δύσκολη.


Wild Discus Curipera

Με την πάροδο όμως των ετών και με την βοήθεια της τεχνολογίας καθώς και της έρευνας πάνω στην φυσιολογία των δίσκων έγινε εφικτή η αναπαραγωγή τους (η πρώτη αναπαραγωγή Άγριων Symphysodon discus σε συνθήκες αιχμαλωσίας έγινε το 1959 από τον Harald Schulz). Παράλληλα όμως και για λόγους προώθησης των δίσκων στο ευρύτερο κοινό έγινε και σταδιακή προσαρμογή των ψαριών αυτών σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές των Εθνικών Δικτύων Ύδρευσης των Ευρωπαϊκών Χωρών. Έτσι στις μέρες μας τόσο η πώληση δίσκων από πολλούς έμπορους όσο και η κατοχή δίσκων ακόμα και από άπειρους φίλους του ενυδρείου είναι τόσο μεγάλης κλίμακας που κάποιος δικαίως θα αναλογίζεται ότι αφού όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί... γιατί τέτοιος ντόρος με τους δίσκους; Κάποτε ο Jack Wattley είχε ερωτηθεί στη στήλη του περιοδικού TFH από κάποιον ενυδρειόφιλο για το αν θα μπορούσε να διατηρήσει δίσκους σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από αυτές που συναντώνται στο φυσικό τους περιβάλλον και η απάντηση του ήταν ως εξής:

«Αν εσύ ξαφνικά μετακομίσεις στην Αλάσκα είσαι σίγουρος ότι θα επιβιώσεις;». Ο Bernd Deggen είχε αναφέρει σε παρόμοια ερώτηση ότι ακόμα και ο άνθρωπος που οι συνθήκες διαβίωσης του έχουν μεταβληθεί κατά πολύ σε σχέση με αυτές που επικρατούσαν πριν από 200 χρόνια δεν έχει προσαρμοστεί πλήρως στις νέες συνθήκες. Η ρύπανση του περιβάλλοντος, η υποβάθμιση της ποιότητας διατροφής του, η έλλειψη ζωτικού χώρου κτλ δεν έχουν αφήσει ανεπηρέαστο τον σημερινό άνθρωπο. Η συσχέτιση νέων ασθενειών με ζητήματα υποβάθμισης του περιβάλλοντος γίνεται ολοένα και πιο προφανής ενώ αναπάντητα μέχρι εχθές ερωτήματα όλο και περισσότερο σχετίζονται με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Το συμπέρασμα με απλά λόγια είναι ότι η μεταβολή του περιβάλλοντος από τις «φυσιολογικές» συνθήκες για όλα τα έμβια όντα ανεξαιρέτως δημιουργεί προβλήματα. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την αρχή δημιουργίας του κόσμου η προσαρμογή ενός είδους του ζωικού ή φυτικού Βασιλείου σε νέες για εκείνη την εποχή συνθήκες διάρκεσε εκατοντάδες χρόνια και ήταν παρά πολύ αργή. Το ζητούμενο λοιπόν από εμάς τους λάτρεις των δίσκων είναι ένα: να συντηρήσουμε τους δίσκους σε συνθήκες που είναι όσο πιο κοντά γίνεται στο βιοτοπικό τους περιβάλλον.

 


Pigeon Blood Discus

 

Ποιες όμως πρέπει να είναι οι συνθήκες κράτησης των δίσκων στο ενυδρείο μας;

Το πρώτο μέλημα μας αφορά το νερό του ενυδρείου μας που φιλοξενεί δίσκους το οποίο θα πρέπεικαταρχήν να είναι μαλακό και δευτερευόντως όξινο. Η μακροχρόνια ιστορία του Άγριου δίσκου που για εκατοντάδες χρόνια ζει σε όξινα και μαλακά νερά πρέπει να τηρείται ως ένα βαθμό στο ενυδρείο μας ακόμα και αν ο δίσκος αναπαραγωγής έχει προσαρμοστεί σε πιο Ευρωπαϊκά νερά. Εδώ βεβαίως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όταν λέμε «μαλακό νερό» δεν εννοούμε αντίστοιχο με αυτό της περιοχής του Αμαζονίου για το οποίο θα πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να παράγουμε αλλά και μπορεί να αποβεί και εξαιρετικά επικίνδυνο για την υγεία των δίσκων του ενυδρείου μας λόγω της απότομης και ξαφνικής μεταβολής των παραμέτρων του (pH crash). Έτσι ένα νερό οξύτητας 6.5 pH και ανθρακικής σκληρότητας περί των 100 ppm αποτελεί ένα σχετικά εύκολο στόχο για τον καθένας μας. Τώρα για τις διάφορες τεχνικές κατεβάσματος την οξύτητας και της σκληρότητας θα μιλήσουμε σε κάποιο άλλο ξεχωριστό άρθρο. Τονίζω εδώ ότι διάφορά «ειδικά» σκευάσματα που υπόσχονται να κατεβάσουν ως δια μαγείας το pH θα πρέπει να αποφεύγονται διότι το μόνο που καταφέρνουνε είναι να προκαλούν αυξομειώσεις στην οξύτητα και τελικά να στρεσάρουν τα ψάρια.

Το δεύτερο μέλημα μας αφορά τις πολύ τακτικές αλλαγές νερού που απαιτούνται σε ένα ενυδρείο με δίσκους. Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Dieter Untergasser στο βιβλίο του Discus Health: «Οι αλλαγές νερού σε ένα ενυδρείο με δίσκους δεν είναι ποτέ υπερβολικές». Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η επιτακτική ανάγκη για τακτικές αλλαγές «μαλακού» νερού έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία και την μακροζωία των δίσκων του ενυδρείου μας. Και δεν πρέπει βεβαίως να ξεχνάμε ότι σε κάθε περίπτωση το νερό που προστίθεται θα πρέπει φυσικά να έχει υποστεί την κατάλληλη προετοιμασία τόσο στην θερμοκρασία του όσο και στην σκληρότητα του έτσι ώστε να έτσι ώστε να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στο νερό του ενυδρείου. Εδώ βεβαίως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι δισκόφιλοι. Το πρόβλημα αυτό ονομάζεταιέλλειψη προγραμματισμού. Οι περισσότεροι αμελούν αυτήν της τόσο σημαντική υποχρέωση με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των δίσκων και την γρήγορη εμφάνιση ασθενειών.

Η τρίτη σημαντική υποχρέωση ενός δισκόφιλου ενυδρειόφιλου είναι η δημιουργία ενός ενυδρείου που είναι προσαρμοσμένο πάνω στις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες του δίσκου, με άλλα λόγια ο δίσκος θα πρέπει να είναι και ο «Βασιλιάς» του ενυδρείου που κατοικεί. Δεν είναι πρωτόγνωρο το φαινόμενο κοινοβιακού ενυδρείου μέρος του οποίου αποτελούν οι δίσκοι. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να αποφεύγεται διότι αποτελεί την αρχή σωρείας προβλημάτων που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν.

Ακόμα και σε φυτεμένα ενυδρεία που υπάρχουν οι δίσκοι θα πρέπει να έχει προηγηθεί προσεκτική επιλογή των φυτών και των υπόλοιπων ψαριών έτσι ώστε να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες καθώς και στα μαλακά και όξινα νερά. Και σε αυτή την περίπτωση βεβαίως ισχύει το ρητό «η πρόληψη είναι καλύτερη από την καταπολέμηση». Κάποιοι ειδικοί μάλιστα προτείνουν ότι ούτε καν με Αγγελόψαρα (Pterophyum scalare) - με τα οποία μάλιστα προέρχονται από την ίδια περίπου γεωγραφική ζώνη και ζούνε σε παρόμοιες συνθήκες - δεν θα πρέπει να τοποθετούμε τους δίσκους μας στο ενυδρείο και αυτό διότι θεωρούνται υπεύθυνα για την μετάδοση παράσιτων.

Τέταρτον θα πρέπει να φροντίζουμε έτσι ώστε τα καθαρά λίτρα που αναλογούν σε κάθε ενήλικο δίσκο να είναι τουλάχιστον 60. Αυτό οφείλεται στο ότι ο δίσκος είναι ψάρι που με κατάλληλη φροντίδα και περιποίηση γίνεται αρκετά μεγάλος (φτάνει περίπου τα 20-22 cm από το κεφάλι μέχρι την ουρά). Έτσι θα πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει αρκετά λίτρα νερού αλλά και κατάλληλη διαμόρφωση της διακόσμησης του ενυδρείου μας έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος για να μπορούν οι δίσκοι να κινούνται ελεύθερα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όποιος διαμορφώνει ένα νέο ενυδρείο θα πρέπει να το κάνει λαμβάνοντας υπόψη το τελικό μέγεθος του δίσκου και όχι το πιθανόν μικρό του μέγεθος κατά την στιγμή της αγοράς του.

Πέμπτον θα πρέπει να φροντίσουμε έτσι ώστε το πλήθος των δίσκων που εισάγουμε σε ένα ενυδρείο να είναι τουλάχιστον 4. Αυτό οφείλεται στο ότι ο δίσκος είναι κατά βάση σμηνόψαρο και απαιτεί την παρουσία τουλάχιστον τεσσάρων η και περισσότερων ψαριών για να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια. Είμαι σίγουρος ότι θα έχετε όλοι σας ακούσει για περιπτώσεις όπου κάποιος αγόρασε έναν η και δύο δίσκους (εκτός και αν είναι ζευγάρι πράγμα πολύ δύσκολο) και ήταν φοβισμένοι και κρυμμένοι σε κάποια γωνία του ενυδρείου.

Θα ήθελα να κλείσουμε αυτό το άρθρο με δύο παρατηρήσεις. Πρώτον θα έχετε όλοι ακούσει τους πάσης φύσεως «ειδικούς» του είδους να λένε: «Εγώ δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά και όμως οι δίσκοι μου όχι απλώς είναι μια χαρά αλλά αναπαράγονται».


Alenquer Discus

Η απάντηση είναι ότι η εγκυρότητα της έκφρασης «μια χαρά» είναι εντελώς σχετική όπως και σχετική είναι η εικόνα «υγιέστατων» ψαριών σε ένα ενυδρείο που έχουν χάσει τα χρώματα τους και κρύβονται στις τέσσερις γωνίες του ενυδρείου. Δεύτερον πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κράτηση κάθε είδους ψαριού αλλά και ειδικότερα του δίσκου είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που απαιτεί προγραμματισμό, αφιέρωση προσωπικού χρόνου, διάθεση για διάβασμα και κυρίως πολύ υπομονή. Εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να τηρήσουμε ευλαβικά όλες τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δίσκους τότε καλό θα ήταν να απαλλάξουμε τους δίσκους αλλά και τους εαυτούς μας από περιττό κόπο, χρόνο και χρήμα.

 
 





• ΠΙΣΩ • ΠΑΝΩ • ΕΜΠΡΟΣ •

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ  ▪  ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ LINKS

2001 -  2018

Απαγορεύεται αναδημοσίευση των άρθρων ή μέρος αυτών, χωρίς την άδεια του ΓΗ & ΥΔΩΡ