Foto: B. Kahl

Τα διάφορα είδη Botia είναι από τα πιο κατάλληλα για ένα κοινωνικό ενυδρείο, γιατί προσθέτουν κίνηση και ζωντάνια, αλλά και γιατί έχουν ενδιαφέροντα χρώματα. Τα πιο γνωστά και πιο εύκολα να βρεθούν στο εμπόριο είναι τα Chromobotia (Botia) macracanthus. Υπάρχουν όμως και άλλα είδη της οικογένειας που δεν γίνονται τόσο μεγάλα και που έτσι μπορούμε να τα βάλουμε και σε ένα μικρότερο ενυδρείο. Ένα από αυτά είναι και το Botia sidthimunki.

Ανήκουν στην τάξη Cypriniformes, στην υποτάξη Cyprinoidei, την οικογένεια Cobitidae και υποοικογένεια Botiinae.

Διαθέτουν δυο μαύρες γραμμές σε κάθε πλευρά του σώματός τους. Η μια ξεκινά από το πάνω μέρος του στόματος, στο ύψος των ματιών και φτάνει μέχρι την ρίζα του ουραίου πτερυγίου και η άλλη είναι κοντά στην ράχη. Αυτές οι δυο γραμμές ενώνονται μεταξύ τους από άλλες κάθετες γραμμές και δημιουργούν σχήματα που θυμίζουν τετράγωνα. Αυτή η εικόνα δεν είναι ομοιότυπη σε όλα τα άτομα. Το υπόλοιπο σώμα τους είναι κιτρινωπό και έτσι δημιουργεί μια έντονη αντίθεση με τις γραμμές. Διαθέτουν τα χαρακτηριστικά μουστάκια των ειδών Botia, αλλά και τα μικρά κόκαλα πάνω από τα μάτια τους, που λόγω του μικρού μεγέθους τους είναι και αυτά ιδιαίτερα μικρά.

Το μήκος τους δεν ξεπερνά τα 6 cm και άρα μπορούμε να βάλουμε άνετα μια ομάδα σε ένα μέτριο ενυδρείο. Παρά το γεγονός όμως ότι μένουν μικρά, αυτά τα ψάρια δεν μπορούμε να τα βάλουμε σε ένα 60αρι ενυδρείο. Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για πολύ ζωηρά ψάρια, που έχουν ανάγκη από χώρο για να κινούνται. Είναι φιλήσυχα και μπορούν να συμβιώσουν με άλλα είδη, ακόμα και με μικρά όπως είναι τα Trigonostigma heteromorpha, αρκεί όμως να τα έχουμε σε ομάδα τουλάχιστον 5 ατόμων για να δούμε την συμπεριφορά τους, αφού μπορεί να μην θεωρούνται σμηνόψαρα, αλλά είναι κοινωνικά ψάρια.

Το ενυδρείο πρέπει να διαθέτει πολλές κρυψώνες από ξύλα, πέτρες, καρύδες με άνοιγμα ή ακόμα και πλαστικούς σωλήνες ή ακόμα καλύτερα πήλινους για να μπορούν να κρύβονται. Αν εξασφαλίσουμε και κάποια φυτά που επιπλέουν θα είναι ακόμα καλύτερα αφού το έντονο φως φαίνεται ότι τα ενοχλεί και προτιμούν σημεία του ενυδρείου που είναι σχετικά σκοτεινά. Το υπόστρωμα πρέπει να αποτελείται από άμμο ή λεπτόκοκκο χαλίκι, αφού στους βιότοπους τους ζουν σε νερά με λασπώδη βυθό.

Το νερό πρέπει να είναι μαλακό έως μέτρια σκληρό, με ανθρακική σκληρότητα (ΚΗ) μέχρι 6 dKH γενική σκληρότητα (GH) μέχρι 12 dGH και το pH από 6 μέχρι 7.

Είναι παμφάγα, και άρα μπορούμε να τους διαθέτουμε όλα τα είδη τροφής, από φυλλαράκι, μέχρι κατεψυγμένες τροφές αλλά και ζωντανές, αν έχουμε τέτοια δυνατότητα.

Όπως τα πιο πολλά είδη της οικογένειας Botia, η αναπαραγωγή θεωρείται από δύσκολη έως αδύνατη σε ένα κανονικό ενυδρείο. Αναπαραγωγές των Botia sidthimunki γίνονται μόνο σε μικρές λίμνες στους τόπους καταγωγής τους. Τα πιο πολλά άτομα που βρίσκουμε στο εμπόριο είναι πιασμένα άγρια, αλλά τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν παράλληλα και κάποια από αυτές τις αναπαραγωγές. Δεν είναι δύσκολο να τα πιάσουν στους βιότοπούς τους, αφού ζουν σε πολύ μικρές θολές λιμνούλες στην βόρεια Ταϊλάνδη, πολλές από τις οποίες τις εποχές ξηρασίας στεγνώνουν και τα πιο πολλά ψοφούν.

Τα Botia sidthimunki είναι από τα ψάρια που κοσμούν ένα κοινωνικό ενυδρείο χωρίς να δημιουργούν προβλήματα και χωρίς να έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Δεν πρέπει λοιπόν να λείπει από κανένα ενυδρείο που έχει τον ανάλογο χώρο για αυτά.