Κατά την γνώμη μου στην ζώνη της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης η πιο καλή λύση για αυτή την διαδικασία είναι μικρές λίμνες σαν αυτή της φωτογραφίας 4. Πρέπει να έχουν χωρητικότητα πάνω από 500 λίτρα. Αν είναι πιο μεγάλες από 800 λίτρα μπορούμε να βάλουμε περισσότερα από ένα είδη. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας υπ όψιν μας ότι δεν πρέπει να βάλουμε μαζί είδη που θα μπορούσαν να ζευγαρώσουν μεταξύ τους ή το ένα είδος να βλέπει το άλλο σαν τροφή, ακόμα και αν προέρχονται από τον ίδιο βιότοπο. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να βάλουμε μαζί δυο ή περισσότερα είδη Aphanius ή τα μεγαλόσωμα Fundulus confluentus και Valencia hispanica μαζί με τα μικρόσωμα  Aphanius iberus ή Lucania goodei έστω και αν ζουν στα ίδια νερά στην φύση.

4. Η λιμνούλα μου στον κήπο του σπιτιού.

Καλά αποτελέσματα έχει η συμβίωση των Valencia letourneuxi με τα Aphanius danfordii και τα Lucania goodei. Στην λίμνη της φωτογραφίας 4 μπόρεσα το τελευταίο φθινόπωρο να συλλέξω περίπου 70 Valencia letourneuxi, 70 Lucania goodei και περί τα 30 Aphanius danfordii. Σε τέτοιες λίμνες μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ζωή των Aphanius και Valencia. Αντιθέτως ήταν πολύ δύσκολο να δω έστω και κάποια από τα  Lucania goodei. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να παρατηρήσει κανείς την συμπεριφορά των Jordanella floridae. Αυτό το είδος έχει μια συμπεριφορά στην φροντίδα των αυγών, που στο ενυδρείο δεν βλέπει κανείς εύκολα.

Aphanius vladykovi

Aphanius sophiae

Τα μικρά βρίσκονται συνήθως μέσα στις μάζες της τριχοειδούς άλγης και στο φυτό Lysimachia nummularia που απλώνεται μέσα στο νερό. Ενδιαφέρον είχε και το γεγονός ότι τα Aphanius danfordii γεννούν μέσα στην άλγη, στο αριστερό μέρος της λίμνης, ενώ τα Valencia letourneuxi προτιμούσαν την δεξιά μεριά, ανάμεσα στα φύλλα και τις ρίζες της Lysimachia nummularia.

Στις λίμνες μαζεύονται παράλληλα και διάφορα είδη υδρόβιων ζώων και εντομών, όπως είναι οι σαλαμάντρες, οι λάρβες λιβελλούλας, οι νεροβάτες, καθώς και είδη υδρόβιων σκαθαριών. Αυτά τα ζώα δεν είναι μόνο ανταγωνιστές των ψαριών στην αναζήτηση τροφής. Ιδιαίτερα οι λάρβες του σκαθαριού δυτίσκου Dytiscus marginalis είναι σε θέση να εξαφανίσουν ολόκληρη την ομάδα των ψαριών μέσα από την λίμνη. Αντίθετα η παρουσία των μεγάλων λαρβών λιβελλουλας μου φαίνεται ότι παίζει ένα θετικό ρόλο στην διαλογή των πιο αδυνατών ατόμων των ψαριών. Σημασία έχει βέβαια ο αριθμός τους να μην είναι υπερβολικός σε σχέση με το μέγεθος της λίμνης και τον αριθμό των ψαριών. Σε μια τέτοια περίπτωση συνιστάται η αφαίρεση μερικών λαρβών από την λίμνη και η μεταφορά τους σε φυσικές περιοχές με νερό.

5. Σε αυτή την λίμνη διατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια  Valencia letourneuxi „Pinios“ που ζουν μόνο στον ποταμό Πηνειό του Νομού Ηλείας.

Το Gaggenau, η περιοχή που κατοικώ, βρίσκεται στα βορειοδυτικά όρια του Schwarzwald σε υψόμετρο 130 μέτρα, δηλαδή σε μια περιοχή με σχετικά «μαλακό» χειμώνα. Αυτό σημαίνει ότι στις λίμνες μου με βάθος 50 cm ποτέ δεν παγώνουν μέχρι τον βυθό. Έτσι προσπάθησα αρχικά να αφήσω μερικά άτομα από είδη που προέρχονται από τα βόρεια των περιοχών καταγωγής των ψαριών, έξω στις λίμνες όλο τον χειμώνα, με καλά αποτελέσματα. Από τότε αυτό το εφαρμόζω κάθε χειμώνα.

Aphanius apodus

Ένα πρόβλημα στην παραμονή των ψαριών έξω τον χειμώνα είναι η διαδικασία σαπίσματος μέσα στο νερό, κάτι που καταναλώνει το οξυγόνο. Αυτό βέβαια γίνεται πρόβλημα όταν η επιφάνεια είναι παγωμένη και δεν είναι δυνατή η ανταλλαγή αέριων, κάτι που απειλεί τα ψάρια με ασφυξία. Για αυτό το λόγο το φθινόπωρο μαζί με τα ψάρια, αφαιρώ από τις λίμνες και όλα τα σκουπίδια και ιδιαίτερα τα φύλλα που έχουν πέσει μέσα από τον αέρα.

Τον πρώτο καιρό σκέπαζα τις λίμνες με πλαστικό φύλλο για να δημιουργείται το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να είναι πιο λίγη η διάρκεια και το πάχος του πάγου στην επιφάνεια του νερού. Αυτό είχε αποτέλεσμα. Όμως αργότερα έπαψα να χρησιμοποιώ αυτή την μέθοδο και πραγματικά δεν είχε διαφορά, αφού τα ψάρια επιβίωναν το ίδιο καλά. Εκτός από τα Valencia letourneuxi έχω επιτυχία και με τα είδη Aphanius danfordii, A. mento και A. sophiae στην παραμονή τους όλο τον χειμώνα έξω. Ένας φίλος έχει την ίδια επιτυχία με τα είδη Aphanius baeticus και A. vladykovi.

6. Η λίμνη το χειμώνα, σκεπασμένη με πλαστικό.

Για την περίπτωση που ένας χειμώνας προκύψει ιδιαίτερα μακρύς και κρύος, έχω πάντα ένα μέρος από τα είδη αυτά μέσα στα ενυδρεία, στον χώρο της πρώτης φωτογραφίας. Τελικά δεν θέλω να βλέπω αυτά τα όμορφα ψάρια μόνο από πάνω και μόνο το καλοκαίρι. Έτσι μεταφέρω ένα μέρος του καλοκαιριού μέσα στο σπίτι για να περνώ τον μακρύ γκρίζο χειμώνα μέχρι την επόμενη Άνοιξη.»

 Φωτογραφίες: Heiko Kärst