Όπως είναι λογικό, τις πρώτες μέρες που βάλαμε νερό στην λίμνη ήταν καθαρό και διαυγές. Πολύ σύντομα όμως άρχισε να γίνεται θόλο. Στην αρχή λίγο, και το παρατηρούσαμε κάθε πρωί να δούμε πως εξελίσσεται. Δεν πέρασαν πολλές μέρες και έφτασε σε σημείο να μην βλέπεις πιο βαθιά από μερικά λίγα εκατοστά. Ήταν όμως αναμενόμενο, αφού οι πληροφορίες που είχαμε συγκεντρώσει από διάφορες πήγες και φίλους μας το είχαν κάνει αυτό σαφές. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην γίνει το νερό θόλο. Παράλληλα άρχισαν και οι ζέστες και δεν άργησε να γίνει μια έκρηξη ανάπτυξης άλγης, που έδωσε στο νερό ένα πράσινο χρώμα, όχι και τόσο ενδιαφέρον!!! Αυτό φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία πολύ καθαρά. Το ζητούμενο από εκεί και πέρα ήταν αν θα καθαρίσει το νερό και μέχρι ποιο σημείο. Αυτό που ξέραμε ήταν ότι οι ψηλές θερμοκρασίες ευνοούν την άλγη και παράλληλα μειώνουν την περιεκτικότητα του οξυγόνου στο νερό με κλιμακωτές συνέπειες. Λίγο οξυγόνο σημαίνει ότι αρχίζουν και δημιουργούνται αναερόβιες συνθήκες μέσα στο νερό, με συνέπεια να αρχίζει να μυρίζει και να αναπτύσσονται διάφορες άλγες, που καταφέρνουν να δημιουργούν ακατάλληλες συνθήκες για οποιαδήποτε μορφή ζωής μέσα στην λίμνη.

Σαν μια λύση για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα σκεφτήκαμε να βάλουμε μια αντλία να δημιουργεί ανατάραξη της επιφάνειας του νερού, για να ενισχύει την οξυγόνωση του. Αυτή η αντλία που γυρίζει 1200 l/h, εξακολουθεί να υπάρχει και φαίνεται στο κάτω μέρος της κάτω φωτογραφίας το σημείο που βγαίνει το νερό.

Η επόμενη βοήθεια ήταν το φίλτρο που είχαμε φροντίσει να φτιάξουμε, αλλά και για αυτό είχαμε τις αμφιβολίες μας όσον αφορά την ισχύ της αντλίας με την οποία θα δουλεύει και γενικότερα την αποτελεσματικότητα του στο θέμα της διαύγειας του νερού.

Το νερό παρέμεινε θόλο για πολλές μέρες και όσοι το έβλεπαν μας κοιτούσαν με οίκτο, χωρίς όμως να μας λένε στα ίσα την αρνητική γνώμη τους για την εικόνα που παρουσίαζε η λίμνη. Μερικές φορές βλέπαμε μερικά guppies, όποτε αποφάσιζαν να ανέβουν στην επιφάνεια του νερού, γιατί πιο κάτω δεν υπήρχε περίπτωση να τα δούμε και δεν ξέραμε πόσα υπήρχαν. Κάποια φυτά που είχαμε βάλει δεν τα βλέπαμε. Μόνο αυτά που ήταν αρκετά κοντά στην επιφάνεια του νερού φαίνονταν, αλλά όχι καθαρά.

Χωρίς να είναι στην πιο θολή φάση, η πρώτη φωτογραφία δίνει μια εικόνα για την διαφορά ανάμεσα στις δυο καταστάσεις του νερού. Για κάποια περίοδο δεν φαινόταν καθόλου η πέτρα.

Ξαφνικά μια μέρα είδαμε ότι άρχισαν να φαίνονται αμυδρά οι πέτρες που είχαμε βάλει στον βυθό. Μέσα σε 3-4 μέρες το νερό έγινε καθαρό, σε βαθμό που αρχίσαμε να ανησυχούμε ότι κάτι δεν πάει καλά, και ότι είναι παροδικό καθάρισμα, που θα το ακολουθήσει ένα επόμενο πιο έντονο θόλωμα. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε στον πειρασμό να κάνουμε τεστ για να δούμε τι γίνεται. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι και τα Νιτρώδη, αλλά και τα Νιτρικά ήταν στο 0. Αυτό έγινε στις αρχές του Μάη. Εκείνες τις μέρες είχε συννεφιά και αποδώσαμε σε αυτό τον λόγο το καθάρισμα, αφού ο ήλιος παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της άλγης. Μετά από λίγες μέρες άρχισε πάλι να θολώνει, αλλά πολύ πολύ λίγο και η πρώτη σκέψη μας ήταν ότι θα γίνει πάλι θολό όπως πριν. Ξανακαθάρισε όμως σύντομα και από τότε μέχρι σήμερα, 45 μέρες μετά, εξακολουθεί το νερό να είναι τελείως καθαρό. Τώρα μπορεί κανείς να δει τα πάντα μέχρι τον βυθό και να παρακολουθεί ότι γίνεται μέσα στην λίμνη.

Το επόμενο ερώτημα που θέλει απάντηση είναι τι έπαιξε ρόλο σε αυτή την διαδικασία. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν, για παράδειγμα, σταματήσουμε την μια αντλία που λειτουργεί για οξυγόνωση του νερού. Είναι πιθανό να παραμείνει καθαρό το νερό, αλλά μπορεί και να επηρεαστεί η ισορροπία και να αλλάξουν τα πράγματα. Το φίλτρο ότι ρόλο και να παίζει δεν πρόκειται να σταματήσει να δουλεύει. Εξάλλου η αντλία που το δουλεύει δεν είναι τόσο μεγάλη για τα λίτρα που πρέπει να φιλτράρει. Είναι σίγουρο ότι αυτό το φίλτρο δεν θα έκανε τίποτα αν είχαμε μέσα στην λίμνη μεγάλα ψάρια όπως τα Κόι ή χρυσόψαρα. Δεν θα γινόταν εξάλλου να έχουμε τέτοια είδη και να μην τα ταΐζουμε. Αυτός θα ήταν ένας ακόμα σημαντικός λόγος για να χρειάζεται επιπλέον φιλτράρισμα. Με τα guppies όμως η επιβάρυνση του νερού δεν είναι τόσο μεγάλη, δεν χρειάζονται τάισμα και από ότι φαίνεται το φίλτρο τα βγάζει πέρα. Έχουμε όμως την περιέργεια να μάθουμε τι θα γινόταν αν σταματούσε και το φίλτρο και έμενε η λίμνη χωρίς καμία υποστήριξη μηχανική. Αυτό για την ώρα δεν θα το μάθουμε, αλλά κάποια στιγμή θα μπούμε στον πειρασμό να το δοκιμάσουμε.

Για κλείσιμο πρέπει να πούμε ότι δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ η εξέλιξη της εικόνας της λίμνης. Σίγουρα θα αλλάξουν τα πράγματα με τον καιρό και εμείς θα παρακολουθούμε και θα ενημερώνουμε μαθαίνοντας...