Από τότε που ο  Takashi Amano έβγαλε την είδηση ότι κάποιες γαρίδες γλυκού νερού είναι μια λύση για την αντιμετώπιση της άλγης σε ένα φυτεμένο ενυδρείο, η Caridina japonica έγινε περιζήτητη.

Η καταγωγή της είναι από την Ιαπωνία και ζει σε νερά κοντά στις εκβολές ποταμών και ρυακιών. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί οι λαρβες της περνούν ένα στάδιο της ζωής τους σε θαλασσινό και μετά μετακινούνται πάλι σε γλυκό νερό.

Οι πιο πολλοί τις παίρνουν για να αντιμετωπίσουν την αλγη σε ένα ενυδρείο, αλλά τελικά έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σαν κάτοικοι του ενυδρείου και παράλληλα τρώνε και τις τροφές που μένουν στο βυθό. Σε ενυδρεία με χοντρό χαλίκι, όπου δεν είναι το περιβάλλον κατάλληλο για γατόψαρα του είδους Corydoras, πολλοί χομπίστες στην θέση τους βάζουν τις γαρίδες αυτές για να μαζεύουν ότι απομείνει από τροφή. Αν τις παρατηρήσουμε θα δούμε ότι με υπομονή και επιμονή χτενίζουν το υπόστρωμα και τα φυτά ή τα διακοσμητικά ψάχνοντας για τροφή.

Είναι σίγουρο ότι τρώνε την αλγη, αλλά πρέπει να μας είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα σοβαρό πρόβλημα άλγης μόνο με τις γαρίδες. Αρχικά πρέπει να έχουμε πολλές για να κάνουν δουλειά, αλλά αν η άλγη είναι πολλή, συνήθως αναπτύσσεται πιο γρήγορα από όσο μπορούν να φάνε οι γαρίδες. Άρα μην θεωρούμε ότι μερικά άτομα σε ένα μεγάλο ενυδρείο θα κάνουν θαύματα. Απλά είναι χρήσιμες για να ελέγχουν και να τρώνε την αλγη που ίσως φανεί κάποια στιγμή.

Σε ένα στρωμένο ενυδρείο με αρκετά φυτά, μια ομάδα από τουλάχιστον 10 Caridina japonica μπορεί να ζήσει άνετα, αφού πρόκειται για είδος που ζει ομαδικά. Εξάλλου αν έχουμε 3-4 άτομα σε ένα σχετικά μεγάλο ενυδρείο δεν πρόκειται να τις βλέπουμε συχνά, αφού τις πιο πολλές ώρες φροντίζουν να κινούνται σε σημεία που να νοιώθουν προφυλαγμένες. Πολλοί χομπίστες έχουν μικρά ενυδρεία όπου κρατούν μόνο γαρίδες, αλλά και αυτό απαιτεί ενυδρεία τουλάχιστον 60 λίτρων. Σε ένα τέτοιο ενυδρείο μπορούμε να έχουμε μέχρι 20 άτομα.

Φώτο: Παύλος Ασλάνης

 Δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις στην σύνθεση του νερού. Το pH μπορεί να κυμαίνεται από 6 μέχρι και 8 και η γενική σκληρότητα πρέπει να είναι μέχρι 20 dGH. Πρόβλημα με την θερμοκρασία αντιμετωπίζουν όταν το νερό ξεπερνά τους 28 C. Προς τα κάτω, μπορεί να φτάνει η θερμοκρασία μέχρι και τους 16 C. Πρέπει να ξέρουμε όμως ότι μπορεί να μην έχουν απαιτήσεις στην σύνθεση του νερού, αλλά είναι ευαίσθητες στις απότομες αλλαγές. Έτσι, όταν πρόκειται να βάλουμε στο ενυδρείο μας νέες γαρίδες επιβάλλεται να κάνουμε πολύ καλή προσαρμογή πρώτα. Αν το νερό είναι πολύ διαφορετικό από το νερό προέλευσης, ίσως να χρειαστεί και χρόνος μεγαλύτερος από 2 ώρες μέχρι να θεωρήσουμε ότι έχουν προσαρμοστεί σωστά.

 Σε ένα ενυδρείο με ψάρια δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αρκεί αυτά να μην είναι από τα είδη που τις αντιμετωπίζουν σαν τροφή. Είναι προτιμότερο το ενυδρείο να φιλτράρεται με φίλτρο μικρής έντασης ενώ πολύ καλή λύση σε ένα ενυδρείο με γαρίδες είναι το φίλτρο τύπου Αμβούργου. Κατάλληλα φυτά είναι όλα τα είδη που έχουν λεπτό φύλλωμα, όπως είναι η Vesicularia dubyana (Java moss), Ceratophyllum demersum ή Egeria densa.

Φωτο: Τόλης Κετσελίδης

Όπως όλες οι γαρίδες έτσι και η Caridina japonica σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει τον εξωσκελετό της. Αυτή η διαδικασία λέγεται έκδυση. Κατά την έκδυση η γαρίδα αντικαθιστά τον εξωσκελετό της και έτσι μεγαλώνει. Όσο ακόμα ο νέος εξωσκελετός είναι μαλακός, η γαρίδα φουσκώνει το σώμα της με νερό, για να αποκτήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέγεθος. Όταν είναι ακόμα μικρή μπορεί να τον αλλάζει σχεδόν κάθε μέρα, αλλά ένα ενήλικο άτομο συνήθως αλλάζει τον εξωσκελετό του κάθε δυο εβδομάδες. Όταν πρόκειται να αλλάξει εξωσκελετό, αρχικά αλλάζει το χρώμα της και γίνεται υπόλευκο. Αποτραβιέται σε ένα σημείο, κατά προτίμηση κοντά στην επιφάνεια του νερού και εκεί αρχίζει και κάνει κινήσεις σαν να μαζεύεται και να τεντώνεται. Κάποια στιγμή ανοίγει ο εξωσκελετός πίσω από το κεφάλι και σιγά σιγά βγαίνει η γαρίδα. Μετά χρειάζεται ένα μικρό διάστημα για να συνέλθει και να αρχίσει να κινείται κανονικά. Τον παλιό εξωσκελετό δεν τον απομακρύνουμε από το ενυδρείο γιατί σύντομα τον βρίσκουν και τον τρώνε οι υπόλοιπες γαρίδες.

Λάρβα σε μεγέθυνση 80 φορές. Φώτο: M. Kleikamp

Η αναπαραγωγή της Caridina japonica έχει μια ιδιομορφία που την κάνει αδύνατη μέσα σε ένα κοινό ενυδρείο αν δεν κάνουμε κάποιες ενέργειες. Όταν εκκολαφτούν τα περίπου 1000 αυγά που μεταφέρει η θηλυκια, γεννιούνται λαρβες οι οποίες αμέσως μεταφέρονται με το ρεύμα του ποταμού στην Θάλασσα. Στο γλυκό νερό μπορούν να ζήσουν μέχρι 4-5 ημέρες. Εκεί περνούν διάφορα στάδια μέσα σε θαλασσινό νερό τρεφόμενες με πλαγκτόν για περίπου ένα μήνα. Όταν φτάσουν στο τελικό στάδιο αρχίζουν να μετακινούνται προς την είσοδο του γλυκού νερού και φτάνουν να ζουν σαν ενήλικα άτομα σε γλυκό νερό. Εκεί αναπαράγονται και ξεκινά πάλι ο ίδιος κύκλος.

Τα αρσενικά άτομα είναι μικρότερα από τα θηλυκά και με πιο λεπτό σώμα. Φτάνουν σε μήκος τα 4 cm. Επίσης υπάρχει διαφορά και στο χρώμα, αλλά και στο γεγονός ότι τα αρσενικά έχουν βούλες πάνω στο σώμα τους ενώ τα θηλυκά πιο πολύ οριζόντιες μικρές γραμμές. Στην φάση που τα θηλυκά μεταφέρουν τα αυγά κάτω από την κοιλιά, αυτά είναι ορατά και τις τελευταίες ημέρες πριν την εκκόλαψη είναι ορατές οι λαρβες αν κοιτάξουμε με μεγεθυντικό φακό.

Χομπίστες έχουν ασχοληθεί με την αναπαραγωγή σε ενυδρείο. Το σημαντικό που κάνουν είναι, αφού εκκολαφτούν τα αυγά, να απομακρύνουν την θηλυκιά, και να προσθέσουν αλάτι για θαλασσινό ενυδρείο στο νερό. Με κατάλληλη φροντίδα, τροφές κλπ μπορεί το αποτέλεσμα να είναι πολύ επιτυχημένο.

Τέλος να πούμε ότι δεν υπάρχει τροφή στο εμπόριο για ψάρια που να μην την τρώνε και οι γαρίδες. Δεν χρειάζεται όμως να τις ταΐζουμε έξτρα, γιατί πάντα κάτι μένει από τις τροφές για τα ψάρια, αλλά βρίσκουν και τροφή από τις άλγες και τους μικροοργανισμούς που δημιουργούνται μέσα στο νερό.