Όλο και περισσότεροι κάτοχοι ενυδρείων, την Άνοιξη, μπαίνουν στην διαδικασία να μαζεύουν ζωντανή τροφή από λίμνες και άλλα σημεία με νερό στην φύση, για να ταΐσουν τα ψάρια τους. Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα απασχόληση, αφού αφ' ενός μας φέρνει σε άμεση επαφή με την φύση, κάτι που οι πιο πολλοί δεν το κάνουν χωρίς κίνητρο, αλλά και πολύ θετική για τα ψάρια μας που συνήθως αρκούνται στις έτοιμες τροφές που προμηθευόμαστε από τα καταστήματα.

Πριν όμως ξεκινήσουμε για μια τέτοια ενέργεια πρέπει να βεβαιωθούμε ότι στις φυσικές ή τεχνητές λίμνες που θα πάμε να συλλέξουμε ζωντανή τροφή δεν ζουν ψάρια. Ο λόγος είναι προφανής: Αν ζουν ψάρια στα νερά που θα επισκεφτούμε έχουμε πολλές πιθανότητες να μεταφέρουμε μαζί με την τροφή και ανεπιθύμητους ή παθογόνους οργανισμούς στο ενυδρείο μας. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να βρεθούμε εμείς σε μπελάδες αντιμετώπισης τους και τα ψάρια μας με προβλήματα που μπορεί να τους στοιχίσουν ακόμα και την ζωή.

Σαλιγκάρι Radix peregra με ύδρες Hydra vulgaris πάνω στο κέλυφός του. φωτογραφία: Günter H. Stanjek

Αν το νερό δεν έχει μέσα ψάρια δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα, αλλά οι πιθανότητες είναι πολύ πιο περιορισμένες

Μεταξύ άλλων είναι πιθανό να μεταφέρουμε στο ενυδρείο μας, μαζί με την ζωντανή τροφή ή ακόμα και κάποια φυτά και πολύποδες του γένους Hydra sp.

Η Ύδρα του γλυκού νερού είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος της κλάσης των HYDROZOA γιατί ζει στο γλυκό νερό σε αντίθεση με τα άλλα υδρόζωα που ζουν στην θάλασσα και συνήθως σε αποικίες. Φτάνουν σε μήκος, ανάλογα με το είδος τα 1 έως 3 cm.

Μέσα στο ενυδρείο είναι ανταγωνιστές των ψαριών στην τροφή, αφού με τα μικρά τους πλοκάμια συλλαμβάνουν και τρώνε μικροοργανισμούς που είναι τροφή και για ψάρια μας. Πέρα από αυτό όμως, πολλές φορές πιάνονται με τα πλοκάμια τους στις λάρβες των ψαριών ή σε μικρά ψαράκια και αν δεν τα θανατώσουν, τους προκαλούν βλάβες και καθυστέρηση στην ανάπτυξη τους.

Οι ύδρες έχουν την δυνατότητα να πολλαπλασιάζονται με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος είναι να βγάζουν στο πλάι του σώματος τους εκβλαστήματα σαν μικρά παρακλάδια. Αυτά μετατρέπονται σε έτοιμα άτομα και αποκολλούνται από το σώμα του μητρικού οργανισμού. Αν μια ύδρα κοπεί στα δυο ή περισσότερα κομμάτια, αυτά τα κομμάτια μετατρέπονται σε νέα ολοκληρωμένα άτομα. Εκτός αυτών των δυο τρόπων, πολλαπλασιάζονται και με μια πολύπλοκη διαδικασία, με ωάρια και σπερματοζωάρια από διαφορετικά άτομα.

Για να αντιμετωπίσουμε τις ύδρες στο ενυδρείο έχουμε δυο τρόπους. Τον βιολογικό και τον χημικό.

Ο χημικός τρόπος δεν είναι και ο καλύτερος και τον χρησιμοποιούμε μόνο σαν τελευταίο όπλο αφού κάθε προσθήκη χημικών μέσα στο νερό μόνο κακό μπορεί να κάνει μαζί με την θεραπεία. Ένα φάρμακο που είναι αποτελεσματικό κατά των υδρών είναι αυτό που διάφορες εταιρείες προτείνουν για την αντιμετώπιση των σαλιγκαριών.

Ο βιολογικός τρόπος δεν είναι άλλος από την μεταφορά στο ενυδρείο ψαριών που τρώνε τις ύδρες. Κάποια από αυτά είναι τα λαβυρινθόψαρα και συγκεκριμένα τα μπλε γκουράμι Trichogaster trichopterus sumatranus τα Makropodus opercularis και τα Colisa chuna. Έχει παρατηρηθεί ότι και τα ζωοτόκα Xiphophorus helleri τρώνε κάποιες φορές τις ύδρες. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε όμως είναι ότι αρχικά πρέπει τα ψάρια να μείνουν 2-4 μέρες χωρίς τροφή, γιατί δεν τρελαίνονται κιόλας για τις ύδρες!!! Επίσης μετά από λίγες μέρες συχνά σταματάει η όρεξη τους για αυτές.

Δεν είναι όμως αυτή μια λύση που εξαφανίζει όλες τις ύδρες. Απλά τις κρατάμε με αυτό τον τρόπο σε έλεγχο. Για να εφαρμόσουμε όμως την μέθοδο με τα ψάρια θα πρέπει αρχικά να ελέγξουμε αν τα ψάρια που έχουμε μέσα στο ενυδρείο μας μπορούν να δεχτούν τα λαβυρινθόψαρα. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να βάλουμε αυτά τα ψάρια σε ένα ενυδρείο με αφρικάνικες κιχλίδες.

Κάποιοι προσπαθούν να τις τραβούν μηχανικά για να τις απομακρύνουν. Με το δεδομένο όμως ότι ακόμα και ένα μικρό κομμάτι αν μείνει δημιουργείται ένα νέο άτομο, ούτε και αυτή είναι η καλύτερη και αποτελεσματικότερη λύση.

Άλλος ένας τρόπος που προτείνεται από χομπίστες είναι να βγάλουμε από το ενυδρείο όλα τα ψάρια και να ανεβάσουμε την θερμοκρασία του νερού στους 42 C°.