Ένα από τα πιο δημοφιλή ζωοτόκα της οικογένειας Poeciliidae, ήταν από τα πρώτα ψάρια που αγόρασα, όταν άρχισα να ασχολούμαι με το χόμπι του ενυδρείου. Βέβαια για αρχή δεν ήταν η καλύτερη επιλογή, αφού τα μαύρα Μόλλυ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε ασθένειες, όπως περιγράφω πιο κάτω σε αυτό το άρθρο. Σε ένα νεοστημένο ενυδρείο, ακόμα και αν έχει γίνει σωστά ο κύκλος του Αζώτου, οι συνθήκες δεν είναι σταθεροποιημένες και πολλά ευαίσθητα ψάρια παρουσιάζουν προβλήματα.

Το Poecilia sphenops ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό κατάμαυρο χρώμα του, ασυνήθιστο για ψάρι, και για τα πολύ ενδιαφέροντα πτερύγια, στα ψάρια που προέρχονται από επιλεκτικές αναπαραγωγές. Εξάλλου το μαύρο χρώμα είναι αποτέλεσμα αυτών των αναπαραγωγών, αφού στην φύση δεν έχουν αυτό το χρώμα.

Η άγρια μορφή Poecilia sphenops που απαντάται στους βιότοπους της Κ. Αμερικής Φώτο: Meyer

Προέρχεται από γλυκά και υφάλμυρα νερά από την Βενεζουέλα μέχρι το Μεξικό.

Το είδος στην άγρια μορφή του δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις και είναι πολύ εύκολο στην διατήρηση και αναπαραγωγή του. Θερμοκρασία μπορεί να έχει το ενυδρείο από 20 - 28 °C. Αντίθετα τα μαύρα Μολλυ χρειάζονται συχνές αλλαγές νερού, θερμοκρασία 26 - 29 °C και γενικά φροντίδα, γιατί είναι εύκολα στο να αρρωστήσουν συνήθως από Ick (Ichthyophthirius multifiliis) αλλά και μυκητιάσεις (Fungus) που παρουσιάζονται σαν λευκό βαμβάκι κοντά στο στόμα, αλλά και σε άλλα σημεία του σώματος τους. Αυτό συμβαίνει γιατί μετά από πολλές αναπαραγωγές, για να πάρουν το μαύρο χρώμα και τα μακριά πτερύγια, έγιναν αλλαγές ταυτόχρονα και σε μη ορατά χαρακτηριστικά, όπως είναι οι μηχανισμοί αντιμετώπισης ασθενειών. Καλό είναι να ρίχνουμε σε κάθε αλλαγή νερού μια μικρή ποσότητα αλατιού. Το νερό πρέπει να έχει σκληρότητα από 15 - 30° dGH και το pH μπορεί να είναι από 7 - 8.

Το μήκος του φτάνει τα 6 cm και το κατάλληλο ενυδρείο για αυτά πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 cm μήκος. Είναι προτιμότερο να τα κρατάμε σε ομάδα, γιατί σχηματίζουν χαλαρές ομάδες και στο φυσικό τους περιβάλλον. Για ένα αρσενικό βάζουμε τουλάχιστον δυο θηλυκά άτομα. Τα αρσενικά είναι πιο λεπτόσωμα από τα θηλυκά, και ξεχωρίζουν από το γονοπόδιο που είναι το σεξουαλικό μόριό τους.

Χρειάζονται φυτική τροφή και αν δεν την διαθέτουμε θα επιτεθούν στα φυτά μας. Γι αυτό καλό είναι να μην βάζουμε στο ενυδρείο πολύ ευαίσθητα φυτά, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε μερικά φυτά επιφανείας για να καταφεύγουν εκεί τα μικρά. Επιπλέον θέλουν και ζωντανή τροφή και τρώνε χωρίς πρόβλημα αποξηραμένες τροφές και flakes. Θεωρούνται από τα είδη που τρώνε την πράσινη άλγη στο ενυδρείο, ιδιαίτερα αν τους λείπει η φυτική τροφή.

Η αναπαραγωγή τους είναι εύκολη και ακολουθούν την ίδια διαδικασία με τα άλλα Ζωοτόκα είδη του γένους Poecilia και Xiphophorus. Τα μικρά έχουν την τάση μόλις γεννηθούν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού και γι αυτό είναι χρήσιμα τα φυτά επιφανείας. Μπορούμε να τα ταΐσουμε με τροφή που υπάρχει στο εμπόριο για μικρά ζωοτόκων, αλλά και τροφή φυτικής προέλευσης όπως είναι κάποια είδη σε flakes (φυλλαράκι). Τα μικρά γεννιούνται μετά από 30 έως 40 ημέρες.