Η Riccia fluitans είναι «βρυόφυτο» της τάξης hepaticae, φυτό επιφανείας και δεν κάνει ρίζες. Αυτό όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε υποχρεωμένοι να την έχουμε να επιπλέει μόνιμα στην επιφάνεια του νερού και ότι δεν θα ευδοκιμήσει αν  της «δώσουμε» κάποια άλλη πιο «τιμητική» θέση, δίπλα στα άλλα φυτά του ενυδρείου μας!

Για τη R. fluitans θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα… παγκόσμιο φαινόμενο!!! Συναντάται σχεδόν σε όλο τον κόσμο σε ήρεμα νερά και έλη και οι συνθήκες που θα μπορούσε να διατηρηθεί μέσα σε ένα ενυδρείο μάλλον ποικίλουν. Τα «φύλλα» της έχουν σχήμα διχάλας και αναπτύσσεται προς τα επάνω, όσο και αν αυτό ακούγεται συνηθισμένο όταν μιλάμε για φυτά. Το δεδομένο όμως για την R. fluitans είναι ότι το συγκεκριμένο φυτό δεν αναπτύσσεται προς καμία άλλη κατεύθυνση!!! Το ανοιχτό καταπράσινο χρώμα του φυτού είναι χαρακτηριστικό και θα το δείτε σε φυτά που βρίσκονται κάτω από  έντονο φως. Σε πιο σκιερές μεριές του ενυδρείου παίρνει ένα πιο σκούρο πράσινο. Η R. fluitans βοηθά στην οξυγόνωση του νερού και πολύ συχνά θα δείτε το φυτό γεμάτο από φυσαλίδες οξυγόνου.

Xρησιμοποιείται κατά κόρον σε ενυδρεία που προορίζονται για αναπαραγωγή «λαβυρινθόψαρων» (labyrinth fish) (Colisa lalia, Trichogaster leeri, Betta splendens κλπ) που φτιάχνουν  φωλιά από φυσαλίδες στην επιφάνεια του νερού και σε ενυδρεία που μεγαλώνουν νεαρά ψάρια.

 Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και μπορείτε να αποκτήσετε καινούρια «φυτά - κομμάτια» R. fluitans  είτε κόβοντας με το ψαλίδι  ή με «διαχωρισμό». Εγώ προτιμώ τη μέθοδο του διαχωρισμού της οποίας το τελετουργικό έχει ως εξής: Με το ένα χέρι κρατάω το φυτό και με το άλλο τραβάω προσεκτικά τα κομμάτια  που φαίνονται σαν να «περισσεύουν» στο πάνω μέρος.
Η μέθοδος του ψαλιδιού – κόβουμε ότι δείχνει να «περισσεύει»- μπορεί να είναι πιο εύκολη και γρήγορη  αλλά με μαθηματική ακρίβεια, σας εξασφαλίζει  ένα ενυδρείο …  εφιάλτη!!!

Εύκολο ή δύσκολο φυτό; Οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν τη Riccia μπελά και φυτό με αυξημένες απαιτήσεις, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που τη θεωρούν προκλητικά ευπροσάρμοστο φυτό και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Κάποιοι δε, πιστεύουν ότι η  R. fluitans είναι ιδανικό φυτό για αυτούς που ασχολούνται για πρώτη φορά με τα υδρόβια φυτά, μιας και μπορεί να αναπτυχθεί το ίδιο καλά σε πολύ μαλακό αλλά και σκληρό  νερό, με θερμοκρασία από 15^ο C μέχρι 30^ο C και τιμή pH  από 6 έως 8.

Από τη δική μου εμπειρία, θα μπορούσα να πω ότι σε γενικές γραμμές δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό φυτό σε ότι αφορά στις παραμέτρους του νερού, αυτό που χρειάζεται όμως για να αναπτυχθεί είναι αρκετό φως και CO2. (Σε μένα συνέβη για την ακρίβεια, το εξής: στο ξεκίνημα του ενυδρείου μου είχα ένα κομμάτι Riccia το οποίο άφησα να επιπλέει στο νερό προκειμένου να μεγαλώσει πιο γρήγορα και να μπορέσω να το χρησιμοποιήσω για να διακοσμήσω μια ρίζα που είχα. Όμως, όσο περνούσε ο καιρός τόσο η Riccia... εξαφανιζόταν! Μέχρι που κάποια στιγμή... έπαψα να έχω Riccia. Μετά από μήνες, μια φίλη μου έδωσε πάλι ένα κομμάτι από το φυτό. Έκανα ακριβώς το ίδιο με πριν, το άφησα να επιπλέει. Μέσα σε μία εβδομάδα είχε καλύψει σχεδόν το 1/3 της επιφάνειας και άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο θα μεγαλώσει ακόμα!!!  Σας πληροφορώ ότι αν το είχα αφήσει θα είχε καλύψει όλη την επιφάνεια! Δεν ξέρω τι έπαιξε ρόλο τη δεύτερη φορά, αυτό που ξέρω είναι ότι από την αρχή μέχρι και σήμερα διατηρώ σταθερά τις ίδιες ρουτίνες λίπανσης, αλλαγών νερού και φωτισμού στο ενυδρείο. )

Η Ricciα fluitans, κατά τη γνώμη μου,  είναι  ένα από εκείνα τα φυτά... σύμμαχοι της φαντασίας, όταν μιλάμε για aquascaping σε ένα φυτεμένο ενυδρείο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί… με όσους τρόπους μπορείτε να σκεφτείτε! Μπορείτε να την δέσετε με πετονιά ή φιλέ, πάνω σε ρίζες και  πέτρες, να φτιάξετε ένα υπέροχο «χαλί» στο βυθό του ενυδρείου ή ακόμα και όμορφα σχήματα!

Kατά μία έννοια, εγώ «αναγκάστηκα» να τη χρησιμοποιήσω ως χαλί. Είχα πλέον τόσο πολύ που έπρεπε να «καταναλώσω» όσο το δυνατόν περισσότερη!!! Επειδή η Riccia έχει την τάση να ανεβαίνει προς την επιφάνεια, διάφοροι χομπίστες όταν θέλουν να φτιάξουν χαλί, δένουν το φυτό πάνω σε κάποιο βάρος – συνήθως κάποια πλακέ επιφάνεια, πέτρα ή πλεξιγκλάς, προκειμένου να παραμείνει στο βυθό. Κάποιοι άλλοι κάνουν το αντίθετο! Βάζουν βάρος… πάνω στο φυτό!

Όσοι οι χομπίστες… τόσες και οι μέθοδοι! Εγώ ακολούθησα μία άλλη μέθοδο που μου πρότειναν: άπλωσα τη Riccia πάνω στο χαλίκι και προσπάθησα να σπρώξω το φυτό όσο το δυνατόν πιο μέσα προκειμένου να στερεωθεί.

Και στερεώθηκε… αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι αρχικά ήμουν μάλλον δύσπιστη για την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης μεθόδου. Προληπτικά έκανα και κάτι ακόμα: έβαλα «βάρος» πάνω στο φυτό – έσπειρα χαλίκι από το υπόστρωμα- και μέχρι ώρας δείχνει να λειτουργεί. Καλό θα είναι πάντως, αν ακολουθήσετε αυτή την τακτική, να μην πειράξετε/κουνήσετε με κανένα τρόπο το φυτό, γιατί λίαν συντόμως θα βρεθεί στην πιο αγαπημένη του θέση: την επιφάνεια του νερού!!!

Αν αποφασίσετε να φιλοξενήσετε τη Riccia fluitans στο ενυδρείο σας… καλά ξεμπερδέματα!!!

Φωτογραφίες: ΓΗ & ΥΔΩΡ